بررسی مانگا بررسی مانگا | Demon slayer

[Mozafar.T]

بررسی مانگای demon slayer
محبوب بودن همیشه از خصایصی بوده که بشریت خواستارش بوده. گرچه بسیار موارد بوده که چیز محبوب لزوماً یک‌چیز بی‌عیب و نقص نیست. چاپ و انتشار مانگا محبوب شیطان کش (دیمن اسلیر) از سال ۲۰۱۶ میلادی آغاز شد و بعدها در سال ۲۰۱۹ سروکله انیمه این اثر پیدا شد. تقریباً در مدت بسیار کوتاهی از آغاز انیمه اثر مانگای اثر در سال ۲۰۲۰ به پایان رسید.

 

[Mozafar.T]

در وصف شیطان کش باید با این صفت از اثر یادکرد: محبوب! شیطان کش یکی از آثاری است که محبوبیت فزاینده‌ای برای خود دست‌وپا کرد. گرچه شاید به‌اندازه محبوبیتش بی‌عیب و نقص نباشد.

 

[Mozafar.T]

یوفوتیبل به‌عنوان استودیوی سازنده این اثر واقعاً لایق تشویق و تمجید است. شیطان کش ازنظر بصری واقعاً زیباست. از استودیوی سازنده فیت زیرو و استی نایت هم نمی‌توان غیرازاین انتظار داشت. نبردهای شیطان کش و اکشن فوق‌العاده این اثر نیز از خوبی‌های این انیمه‌اند. نبرد آکازا و رنگوکو حقیقتاً حماسی است و بهتر از آن‌وقتی به نبرد گیوتارو و تنگن اوزوی در فصل دو نگاه می‌کنیم چه چیزی جز هیجان و آدرنالین می‌بینیم؟

 

[Mozafar.T]

چه نبردها و چه باقی لحظات شیطان کش واقعاً زیباست و باید به یوفوتیبل بابت ساخت همچنین شاهکار بصری آفرین گفت؛ اما درعین‌حال گاهی هم یوفوتیبل کارهایی می‌کند که بوی پول‌پرستی می‌دهد. برای مثال، چرا سینمایی موگن ترین باید قطعه‌قطعه و به بخش اول فصل دو اثر تبدیل می‌شد؟

 

[Mozafar.T]

اما بگذارید کمی هم از بدی‌های شیطان کش بگوییم. داستان شیطان کش در بسیاری از مواقع روندی غیرمنطقی به خود می‌گیرد. برای مثال، چرا و چگونه یک میتسوزوی درزمانی که قدرت بدنی زنان چیز مهمی برای کشاورزی بوده باید بابت قدرت بدنی‌اش طرد می‌شد؟ از این گذشته، میتسوزوری حقیقتاً زن زیبایی هم بود.

 

[Mozafar.T]

تلاش‌های مانگاکا برای غم‌انگیز کردن داستان گاهی مُضحک واقع می‌شود. برای مثال چرا درون گذشته آکازا نود درصد اطرافیان وی این‌قدر به خودکشی علاقه‌مند بودند؟ یا چرا پدر و مادر مویچیرو آن‌قدر بی‌منطق جان به جان‌آفرین تسلیم کردند؟

 

[Mozafar.T]

در مورد گذشته شیاطین نیز همین‌طور. وقتی برای بار اول غصه شیطانی که به علت چرخ خراب فلک آدم بده شده را می‌شنویم شاید غم‌انگیز باشد؛ اما وقتی برای بار هزارم این اتفاق بی اُفتد دیگر شبیه یک جوک مزخرف می‌شود. عذرهای فرویدی برای بار اول و دوم منطقی‌اند؛ اما رفته‌رفته مسخره و احمقانه جلوه می‌کنند.

 

[Mozafar.T]

از این گذشته، شخصیت‌های انیمه خیلی زیادند و فرصت شخصیت‌پردازی کم است. مانگاکا فقط می‌خواهد برای شخصیت‌ها یک گذشته غم‌انگیز (حتی به قیمت مُضحک بودن) بسازد و بار شخصیت‌پردازی را زمین بگذارد. دریغ از رُشد شخصیت‌ها!
از دیگر مصائب شیطان کش آرک‌های تمرین ملال‌آور است. آرک تمرین در آثار شونن یک‌چیز بدیهی است. گرچه در شونن های نسل جدید، همچون چینساومن یا هلز پارادایس این آرک‌ها کم‌رنگ‌تر شده‌اند.

 

[Mozafar.T]

درون شیطان کش آرک‌های تمرین با کمترین خلاقیت و تنوع همراه‌اند. مخاطب به دنبال راز قدرت تانجیرو نیست بلکه به دنبال ادامه داستان است.
در آخر هم یادی از مانگا بکنیم. گفتیم فضیلت غیرقابل‌انکار انیمه زیبایی بصری‌اش است؛ اما افسوس در مانگا خبری از این قضایا نیست. طراحی‌های مانگا از ضعف شدید رنج می‌برند. به‌نحوی‌که در برخی نبردهای پایانی دیگر آزاردهنده می‌شوند. فارق از طراحی آنچه واقعاً تجربه خواندن مانگا را زهرمار آدم می‌کند فلاش‌بک‌هاست.

 

[Mozafar.T]

کم‌وبیش معضل فاش بک‌ها را در انیمه نیز داریم. استفاده از فلاش‌بک برای روایت داستان یا شخصیت‌پردازی خوب است؛ اما به شرطی که ریتم داستان را به خاک و خون نکشد. آیا جدا لازم بود وسط نبردها آن‌قدر فلاش‌بک ببینیم؟ برای مثال در مانگا وسط نبرد حیاتی بین‌آکاز، گیو و تانجیرو چرا آن‌قدر فلاش‌بک وجود دارد؟ این کار تمام حس نبرد را از مخاطب می‌گیرد.