سیره معصومین سیره معصومین | نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره

[eva~]

نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره، فراخوانی برای پیوستن به امام، پیش از واقعه کربلا بود. امام در این نامه، خلافت را حق اهل‌بیت(ع) عنوان کرده و سکوت این خاندان در برابر غصب خلافت را به‌منظور حفظ وحدت مسلمین دانسته است. امام با اشاره به ازمیان‌رفتن سنت پیامبر اسلام(ص) و احیای بدعت‌ها، از بزرگان بصره خواست تا به او بپیوندند. این نامه توسط سلیمان بن رزین ارسال شد.

 

[eva~]

عموم اشراف بصره به نامه امام حسین(ع) پاسخ ندادند و اشخاصی چون اَحنف بن قیس، دعوت امام را رد کردند؛ حتی مُنذِر بن جارود با اطلاع‌دادن به عبیدالله بن زیاد حاکم وقت بصره، زمینه دستگیری و شهادت قاصد امام را فراهم کرد.

در مقابل، یزید بن نبیط همراه دو تن از پسرانش، برای یاری‌رساندن به امام حسین(ع)، از بصره گریخت و پس از ملحق‌شدن به امام، در کربلا به شهادت رسید. یزید بن مسعود نَهشَلی نیز پس از جمع‌کردن قبیله‌اش، به امام حسین(ع) نامه نوشت و قول مساعدت داد؛ اما زمانی‌که عازم حرکت بود، از شهادت امام مطلع گردید.

 

[eva~]

امام حسین(ع) در زمان اقامت در مکه (سال ۶۰ق) نامه‌ای به اهل بصره نوشت[۱] و آنان را به یاری خود فراخواند.[۲] گفته شده است هرچند اهل بصره به امام حسین(ع) نامه‌ای ننوشته و او را دعوت نکرده بودند، اما امام به آن‌ها نامه نوشت و آن‌ها را برای احیای کتاب خدا و سنت نبوی فراخواند.[۳] در این نامه، امام خلافت را حق اهل‌بیت دانسته[۴] و از تلاش امویان[۵] برای ازبین‌بردن سنت پیامبر اسلام(ص) و احیای بدعت‌ها[۶] سخن گفته است

دینوری مؤلف اخبارالطِّوال متن مختصری از این نامه ارائه کرده است که امام حسین(ع) بعد از نام بردن از مخاطبان نامه، از آنان می‌خواهد به احیای نشانه‌های حق و ازبین‌بردن بدعت‌ها بپردازند که در این صورت، به راه‌های صحیح هدایت شده‌اند.[۷] طبری متن مفصل‌تری ذکر کرده که البته برخی در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[eva~]

این نامه از سوی امام حسین(ع) به سران و اشراف بصره[۱۱] و یا شیعیان امام[۱۲] در بصره نگاشته شد. طبری در ابتدا به سران پنج‌گانه بصره که مخاطبان این نامه هستند، اشاره کرده؛ اما در ادامه از شش نفر نام برده است[۱۳] که نام آنان در برخی منابع دیگر نیز به چشم می‌خورد.[۱۴] این افراد عبارتند از: مالک بن مِسمَع بکری، احنف بن قیس، منذر بن جارود، مسعود بن عمرو، قیس بن هَیثَم، عمرو بن عبیدالله بن مَعمَر. البته در منابع دیگر از یزید بن مسعود نهشلی نیز یاد گردیده است.[۱۵]

بعضی گفته‌اند که امام حسین(ع) متن واحدی را به صورت جداگانه برای افراد یادشده ارسال کرد.[۱۶] چنان‌که در گزارشی دیگر آمده که امام در ضمن یک نامه از برخی از افراد فوق نام برده و سپس از آنان تقاضای یاری نمود.[۱۷]

پیک این نامه را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.