من معمولا ترجیح میدم سمت کسی برم که دوسم داره . تا سمت کسی برم که دوسش دارم . چون با کسی که دوسم داره صد در صد از نظر روحی روانی خیالم راحت تره . و اگه کسی این حرفو بهم بزنه دو حالت داره . اگه بدونم واقعا اون فرد مورد نظر منه بهش لبخند میزنم سرم رو میندازم پایین و بعد زل میزنم تو چشاش بقیش دیگه خودش درست میشه . ولی اگه فرد مورد نظرم نباشه خیلی دوستانه شرایط رو براش توضیح میدم تا قانع بشه به درد هم نمیخوریم . هوف تومار شد:/