دنباله دار اگه زندگیت یه رمان باشه دوست داری اخرش چجوری تموم شه؟

[tasnim]

واقعی باشه
واقعی تموم شه
مثه سرنوشتم
قشنگ تموم شه
جوری که بعدا کسی خوندش بگه عالیه
بعدا اگه ده سالم گذشت رمان زندگیمو یادش باشه
نویسندشم باید خوب باشه
یه جاهایی لبخندو رو لب خواننده بیاره

 

[**Reyhane**]

باز تموم شه مثلا باعشق خیالیم لب ساحل نشستیم و داریم غروب افتابو نگاه میکنیم و بچه هامون پشت سرمون بازی میکنن تهش یکهو سکته کنم بیوفتم بعد معلوم نشه زنده میمونم ، میمیرم،میرم کما خلاصه این جوری باشه دیگه

 

[FATEME078❁]

تلخ...!
تلخ بودن یک ماجرا فقط به مرگ و شکست عشقی و... ختم نمیشه. برای هر کسی تلخ معنای خاص خودش رو داره و از نگاه من سرنوشت تلخ یعنی یه عمر برای به دست آوردن پول و شهرت بجنگی و بعد که داری بهش می رسی یک اتفاق غیر منتظره بیافته و مجبور بشی ازش بگذری و از اول شروع کنی. شروع دوباره مستلزم عمر نوح هست...!!

 

[Mahan_pat]

تلخ خیلی تلخ

 

[Melissa]

من به نهایت تلخ اعتقاد ندارم پ مطمئنم جوری که قراره زندگیم تموم بشه باید آخرش چیز خوبی باشه اگه هم خوب نبود یعنی هنوز زندگی ادامه دارد

 

[BLOODY GIRL]

از اونجایی که من خیلی خوشبختم و از اینکه هیچوقت نتونستم خوشبختی درک کنم لیاقتشو داشته باشم یه پایان تلخ مثل زهر میخوام از لحاظ تنهایی میگم شاید یه زندگی با یه عشق و چهارتا پسر قد نیم قد و شاید یه ارامش ابدی

 

[**Reyhane**]

از اونجایی که من خیلی خوشبختم و از اینکه هیچوقت نتونستم خوشبختی درک کنم لیاقتشو داشته باشم یه پایان تلخ مثل زهر میخوام از لحاظ تنهایی میگم شاید یه زندگی با یه عشق و چهارتا پسر قد نیم قد و شاید یه ارامش ابدی

دختر نمیخوای؟

 

[Dark writer]

زندگی رمانی همه عاشقانه بود...مال من تخیلی
تولد ده هزار سالگیمه...ده هزار سال تا اسم داروین میومد لرزه به تن همه ی خوناشام ها،گرگینه ها و جادوگرا میومد.اخرین نبرد زندگیمه...توی جنگل.من...اولین خوناشام دنیا...ی خوناشام اصیل...دورگه ی خوناشام و گرگینه...در برابر ده هزارتا خوناشام باستانی.در حال تیکه تیکه کردنشون،ناگهان چیزی تو قلبم فرو میره.خواستم درش بیارم که دیدم...چوب بلوط سفیده.تنها چیزی که میتونه من رو بکشه.ولی فقط یک تیکه چوب وجود داره که دست خانوادمه...ناگهان دیدم خانوادم جلوی روم ان میگن:
به یادت خواهیم بود...Always and forever
(برگرفته از سریال اصیل ها)

 

[mahsa78]

زندگی رمانی همه عاشقانه بود...مال من تخیلی
تولد ده هزار سالگیمه...ده هزار سال تا اسم داروین میومد لرزه به تن همه ی خوناشام ها،گرگینه ها و جادوگرا میومد.اخرین نبرد زندگیمه...توی جنگل.من...اولین خوناشام دنیا...ی خوناشام اصیل...دورگه ی خوناشام و گرگینه...در برابر ده هزارتا خوناشام باستانی.در حال تیکه تیکه کردنشون،ناگهان چیزی تو قلبم فرو میره.خواستم درش بیارم که دیدم...چوب بلوط سفیده.تنها چیزی که میتونه من رو بکشه.ولی فقط یک تیکه چوب وجود داره که دست خانوادمه...ناگهان دیدم خانوادم جلوی روم ان میگن:
به یادت خواهیم بود...Always and forever
(برگرفته از سریال اصیل ها)

علاقه ی خاصی به خون اشام داری نه؟؟o_O

 

[mahsa78]

دوست دارم اخر زندگیم به بهترین شکل ممکن باشه که حسرت درست زندگی کردن رونخورم