به نظر میرسد ترکش همسایگی با اتحاد جماهیر شوروی سابق به هر کشوری که در نزدیکی آن قرار گرفته باشد، اصابت میکند. هر چند حتی کشورهای اروپایی همچون فنلاند، لهستان، سوئد و..هم از این ترکشها بی نصیب نماندند، اما مردمانی که آسوده خاطر در نزدیکی نیروگاه اتمی چرنوبیل زندگی میکردند، بیش از بقیه تاوان این مسئله را پرداخته و حتی نسلهای بعدی آنها نیز همچنان بهای این جنایت نابخشودنی شوروی سابق را میپردازند.
وقتی در میان خیابانهای خلوت و متروکهی شهر پریپیت قدم میزنید، شاید تازه با میزان واقعی جنایت هولناک رخ داده در آن، روبرو شوید. خیابانها، مدارس، منازل، ساختمانهای اداری که همگی به سرعت تخلیه شده و همگی نشان از سراسیمگی و ترس و وحشت حاکم بر ساکنان شهر دارند. میزهای صبحانه دست نخورده باقی ماندهاند، میزهایی که روزنامهی صبحگاهی قدیمی که رویشان قرار گرفته، تاریخ 28 آوریل 1986 را نشان میدهد، روز مرگ شهری که روزی زنده و پرجنب و جوش بود.
تنها دو روز قبل از این تاریخ بود که نیروگاه هستهای چرنوبیل به دلیل اشتباهات محرز پرسنل دچار مشکل شده و سپس منفجر شد. اما برای یک سیستم فرسوده و مدیران نالایق 48 ساعت زمان برد تا به ساکنان شهر هشدار داده و در نتیجه یکی از بزرگترین و دلخراشترین حوادث هستهای جهان را رقم بزنند. بیتردید انفجار چرنوبیل بزرگترین فاجعه هستهای جهان به شمار میرود که دست کم زندگی 5 میلیون نفر را به نابودی کشاند.
اکنون سطح تشعشات این نیروگاه و شهر مجاور آن پایین آمده است، اما از زمان باز شدن درب آن به روی گردشگران در سال 2002، یکی از منفورترین گردشگاههای جهان لقب گرفته که حسی ناخوشایند را از خود بر ذهن بازدیدکنندگان برجای میگذارد.
اکنون و در خاتمهی این سفر احساس شما چیست؟ تا چه حد به پدیدههای ماورالطبیعه باور دارید؟ اگر شما یک گردشگر ماجراجو و عاشق دنیای ترس و وحشت باشید، کدام یک از موارد فهرست ما نظرتان را به خود جلب کرد؟