- نویسنده موضوع
- #1
اولا:
اسلام زن را بسیار گرامی داشته است، هم به اعتبار مادر بودن او که نیکی و اطلاعت از او واجب بوده و رضایتش باعث رضایت خداوند است و بهشت نزد گام‌های اوست، یعنی نزدیک‌ترین راه به بهشت از طریق مادر است، و نافرمانی و خشمگین نمودن او را حرام قرار داده حتی اگر با گفتن اف باشد و حق او را بزرگتر از حق پدر قرار داده و به رسیدگی به او در حال پیری و ناتوانی تاکید نموده و همه‌ی این موارد در نصوصِ پرشمار قرآن و سنت وارد شده است.
از جمله:
وَوَصَّيْنَا الإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا [احقاف: ۱۵]
(و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش نمودیم)
وَقَضَى رَبُّكَ أَلا تَعْبُدُوا إِلا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاهُمَا...
اسلام زن را بسیار گرامی داشته است، هم به اعتبار مادر بودن او که نیکی و اطلاعت از او واجب بوده و رضایتش باعث رضایت خداوند است و بهشت نزد گام‌های اوست، یعنی نزدیک‌ترین راه به بهشت از طریق مادر است، و نافرمانی و خشمگین نمودن او را حرام قرار داده حتی اگر با گفتن اف باشد و حق او را بزرگتر از حق پدر قرار داده و به رسیدگی به او در حال پیری و ناتوانی تاکید نموده و همه‌ی این موارد در نصوصِ پرشمار قرآن و سنت وارد شده است.
از جمله:
وَوَصَّيْنَا الإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا [احقاف: ۱۵]
(و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش نمودیم)
وَقَضَى رَبُّكَ أَلا تَعْبُدُوا إِلا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاهُمَا...
