شعرکده | این شعر زیبا تقدیم به. همه بانوان گرامی

¦[☆ Atrin ☆]¦›

نویسنده افتخاری

سطح

نویسنده موضوع
#1

این شعر زیبا تقدیم به. همه بانوان گرامی

زنی را می شناسم من
که در یک گوشه ی خانه
میان شستن و پختن
درون آشپزخانه
سرود عشق می خواند
نگاهش ساده و تنهاست
صدایش خسته و محزون
امیدش در ته فرداست

زنی هم زیر لب گوید
گریزانم از این خانه
ولی از خود چنین پرسد:
چه کس موهای طفلم را
پس از من می زند شانه؟

زنی با تار تنهایی
لباس تور می بافد
زنی در کنج تاریکی
نماز نور می خواند

زنی خو کرده با زنجیر
زنی مانوس با زندان
تمام سهم او اینست
نگاه سرد زندانبان

زنی را می شناسم من
که می میرد ز یک تحقیر
ولی آواز می خواند
که این است بازی تقدیر

زنی با فقر می سازد
زنی با اشک می خوابد
زنی با حسرت و حیرت
گناهش را نمی داند

زنی واریس پایش را
زنی درد نهانش را
ز مردم می کند مخفی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

امضا : ¦[☆ Atrin ☆]¦›

ﻣــــﺮﺍڪہ ﻣﮯﺷﻨﺎﺳﮯ؟! ﺧﻮﺩﻣﻢ. . . ﮐﺴﮯ ﺷﺒﻴــﻪ ﻫﻴـــﭽڪﺲ. . . ﮐﻤﮯ ﮐﻪ ﻻﺑﻪ ﻻﮮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﮕﺮﺩﮮ ﭘﻴﺪﺍﻳﻢ ﻣﮯﮐﻨﮯ. . . ﺷﺒــﻴﻪ ﭘﺴــــــــــﺖ ﻫﺎﻳﻢ ﻫﺴﺘـﻢ. . . "ﻏﻤﮕﻴﻦ.. ﻣﻬﺮﺑﺎڹ.. ﺻﺒﻮﺭ..ﮐﻤﮯﻫﻢ ﺑﻬـﺎﻧﻪ ﮔﻴـﺮ" ﺍﮔـﺮﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍﺑﻴﺎبي ﻣﻨﻢ ﻫﻤـﺎﻥ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺍﻡ. . . ﺷﺒﻴﻪ ﺑـــﺎﺭﺍﻥ ﭘﺎييزﮮ. . . ﺍﺯﺷﻠﻮﻏــﮯﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ. . . ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﻬــﺎﻳﮯ ﻧﺰﺩﻳـﮏ. . . دلٺنگي ام را جار نمےزنم . . . ناراحٺے ام را نشان نمےدهم . . . ♥️دلم ♥️کہ مےشکند شايد سڪوٺ ڪنم، اما از درون طوفانے مےشوم . . . بہ جاے شڪسٺن شيشہ و فرياد زدن فقط بغض مےڪــــــــــنم و.......