@ادبیات

شمارهٔ ۱ - در مدح وزیر ضیاءالدین عراق بن جعفر رشیدالدین وطواط » قصاید ای بر مراد رأی تو ایام رامضا بسته میان بطاعت فرمان تو قضا از جاه تو گرفته سیادت بسی شرف وز فر تو فزوده وزارت بسی بها خلق خدای را برعایت تویی پناه دین رسول را بهدایت تویی ضیا هستت عراق نام ، ولیکن به مکر مت درجمله عراق و...

چگونه بال زنم تا به ناكجا كه تویی بلندمی پرم اما ، نه آن هوا كه تویی تمام طول خط از نقطه ی كه پر شده است از ابتدا كه تویی تا به انتها كه تویی ضمیر ها بدل اسم اعظم اند همه از او و ما كه منم تا من و شما كه تویی تویی جواب سوال قدیم بود و نبود چنانچه پاسخ هر چون و هر چرا كه تویی به عشق...

به کجا چنین شتابان ؟ گون از نسیم پرسید دل من گرفته زینجا هوس سفر نداری ز غبار این بیابان ؟ همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم به کجا چنین شتابان ؟ به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم سفرت به خیر !‌ اما تو و دوستی خدا را چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها به باران برسان سلام ما...

شعر نخست: بوی باران،بوی سبزه،بوی خاک شاخه های شسته،باران خورده،پاک آسمان آبی و ابر سپید برگ های سبز بید عطر نرگس،رقص باد نغمه ی شوق پرستو های شاد خلوت گرم کبوترهای م**س.ت نرمک نرمک می رسد اینک بهار خوش به حال روزگار خوش به حال چشمه ها و دشت ها خوش به حال دانه ها و سبزه ها خوش به حال غنچه های...

شعر یاد ایامی یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم در میان لاله و گل آشیانی داشتم گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار پای آن سرو روان اشک روانی داشتم آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم چون سرشک از شوق بودم خاکبوس در گهی چون غبار از شکر سر...