مری ماتیلدا بتام، که توسط خانواده و دوستان با نام ماتیلدا بتام شناخته میشود، متولد ۱۶ نوامبر ۱۷۷۶ و متوفی ۳۰ سپتامبر ۱۸۵۲بود، ماتیلدا روزنامهنگار انگلیسی، شاعر، زن ادیب و نقاش پرتره مینیاتور انگلیسی بود. او از سال ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۶ در آکادمی سلطنتی هنر به نمایش آثار خود پرداخت. او چهار کتاب در طول...
نمادهای ماه تولد: (فروردین)
متولد : نوزاد طبیعت
سمبل : قوچ
شعار : من هستم
ستاره حاکم : مارس (مریخ)
عنصر وجود : آتش
شخصیت : کاردینال
فلز وجود : آهن
سنگ خوش یمن : الماس ، یاقوت
رنگ محبوب : قرمز ، صورتی روشن
عدد خوش یمن : ۹
گل محبوب : رز سرخ
روز مبارک : سه شنبه
محمدباقر اصفهانی معروف به وحید بهبهانی، (۱۱۱۷ هـ. ق، اصفهان- ۲۹ شوال ۱۲۰۵ هـ. ق، کربلا) فقیه و مجتهد شیعه و احیاگر مکتب اصولی است.[نیازمند منبع] پدرش محمد اکمل بهبهانی، و مادرش دختر ملا محمدصالح مازندرانی و آمنه بیگم مجلسی (دختر مجلسی اول و خواهر محمدباقر مجلسی) بود. علامه بهبهانی از سوی سیدمحمد...
ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی (زاده شده در ۳۸۵ ه.ق. / ۹۹۵ م/ ۳۷۴ ه.ش. در حارثآباد بیهق (سبزوار امروزی) – فوت در ۴۷۰ ه.ق. / ۱۰۷۷ م. در غزنین) تاریخنگار و نویسنده ایرانی در دربار غزنوی است. شهرت او برای نگارش کتاب معروف به تاریخ بیهقی است که مهمترین منبع تاریخی در مورد دوران غزنوی به شمار...
شمس الدین محمد بن محمود آملی پزشک، فیلسوف شهیر ایرانی قرن هشتم قمری و معاصر با حافظ شیرازی است.
تولد و تحصیلات:
علامه محمد بن محمود ملقب به شمس الدین آملی از علما و محققین و پزشک بزرگ شیعه در قرنهای هفتم و هشتم هجری است. تاریخ ولادت او مشخص نیست ولی میتوان گفت که ایشان در نیمه دوم قرن هفتم...
ابوالحسن محمد بن یوسف عامری (به عربی: أبو الحسن محمد ابن یوسف العامری) فیلسوف، منطق دان و دانشمند معروف در سده چهارم هجری بود. ابوالحسن عامری از جمله مهمترین فیلسوفانی است که در فاصله زمانی میان فارابی و ابنسینا میزیستهاست.
زندگی:
ابوالحسن در نیشابور زاده شد و در همانجا به تحصیل علوم دینی...
ابومَعْشَر جعفر بن محمد بن عمر بلخی (۱۶۶ ه.خ–۲۶۴ ه.خ) اخترشناس ایرانی سدهٔ نهم میلادی و عضو دارالحکمه بود. نام او در غرب اپومسر یا البومسر آمدهاست. زادروز یادشده از کتابش احکام تحویل سنی الموالید به دست آمدهاست.
وی در دوران خلافت المعتز بالله تا خلافت معتمد رئیس اخترشناسان بغداد بود.
صاعد...
بُرْزویه، پزشک نامدار و پیشوای پزشکان ایران در عصر خسرو انوشیروان ساسانی، گردآورندهٔ کلیله و دمنه و احتمالاً مترجم پنجه تنتره از سانسکریت به فارسی میانه – که بخشی از کلیله و دمنه را تشکیل میدهد – بودهاست. این نام در فارسی میانه به شکل برزوی، ساخته شده از دو جزء «بُرز» به معنای بلند مرتبه و...
پاول پارسی یا پولُسِ پارسی یا پولُسِ ایرانی فیلسوف و منطقدان ایرانی در روزگار ساسانیان و استاد فلسفهٔ خسرو انوشیروان ساسانی بود.
پاول که در دربار شاه ایران، خسرو انوشیروان، بالید بر پایهٔ انجامِ گزارشِ سریانی منطقش از ریواردشیر (ریشهر) پارس بود و زینرو، وی را پارسی گفتهاند.
سه گفتار در منطق...
پاکور یکم (مرگ در ۳۸ پ. م) یک شاهزاده اشکانی و پسر و وارث ارد دوم شاهنشاه اشکانی بود. پس از نبرد حران علیه رومیان اشکانیان تلاش کردند تا مناطق تحت کنترل رومیان در غرب آسیا را به تصرف خود درآورند و پاکور به عنوان یکی از فرماندهان برجسته عمل می کرد. اگرچه در ابتدا اشکانیان موفق بودند، اما توسط...
ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مُسکَوَیه رازی (۳۲۰یا۳۲۶–۴۲۱ هجری) دانشمند ایرانی از اهالی ری و زاده در شهر پرندک شهرستان زرندیه بود. (بخشِ آخرِ این نام، مانند آخرِ نامهای سیبویه و ابن بابویه تلفظ میشود، اما در عربی مسکَوَیه Moskawaih گفته میشود). وی در دربارِ آل بویه در بغداد، ری، شیراز و...
احمد ابن رُسته یکی از کاشفان و گیتاشناسان بزرگ جهان بود که در در حدود ۹۰۳ میلادی برآمد. او ایرانی و زاده منطقه رُسته اصفهان بودهاست.
دانش وی دربارهٔ مردم اروپا و غیر مسلمانان آسیا وی را به منبعی معتبر تبدیل کرده بود. وی حتی دربارهٔ وجود جزایر بریتانیا و ولایات هفت گانهٔ آنگلوساکسون اطلاع داشت...
ابوالفتح عبدالرحمن منصور خازنی یونانی تباری بود که در حدود سالهای ۱۱۱۵ تا ۱۱۲۱ میلادی برآمد. خازنی در سده پنجم و ششم نقش مهمی در تدوین گاهشماری جلالی داشت. وی خزانهدار دربار سلجوقی در مرو نیز بود.
زندگینامه:
وی غلامی یونانی یا رومی بود که پس از پیروزی سلجوقیان بر امپراتوری روم شرقی همراه...
ویدا یاقوتی، پژوهشگر مهمان مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه در گروه اقتصاد سیاسی تحریم و دبیر گروه افپاک می باشد. وی دانش آموخته مقطع دکتری در رشته علوم سیاسی،گرایش مسائل ایران دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران است. حوزه مطالعاتی خانم یاقوتی مسایل افغانستان، پاکستان...
ابوزید احمد بن سهل بلخی (در حدود ۳۲۲ قمری) جغرافیدان، ریاضیدان و متکلم و فیلسوف در قرنهای سوم و چهارم هجری بوده و از پیروان فرقهٔ امامیه بودهاست. وی در اوایل جوانی (زیر بیست سالگی) محضر کندی را درک کردهاست و در علوم گوناگون دست داشته و در مباحث روش فیلسوفانه پیش گرفته بود. تألیفات او در...