شاعر نو

عشق یعنی بی هوا افروختن ناگهان آتش گرفتن ، سوختن شمع بودن ، آب گشتن ، عاقبت تا سحر سر را به پاها دوختن

مگه ازت چی کم دارم که روز و شب ناز می کنی فکر می کنی ازم سری ، بال داری ، پرواز می کنی ؟ ما رو بگو سپردیمش دل و چشامونو به کی اون که به زندگی می گه ، نمایش عروسکی دارم از تو می نویسم تو یه روز سرد برفی قلمم نمی نویسه ، می گه تو نداری حرفی برو دیگه نبینمت ، خاطر خواهیت دروغ بوده تو خلوتم...