متون و دلنوشته‌ها ๑| آشوب |๑

[Maede Shams]

.

اشک رازی ست
لبخند رازی ست
عشق رازی ست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگوئی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم
مرا فریاد کن
درخت با جنگل سخن می گوید
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن می گویم
نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ریشه های ترا دریافته ام
با لبانت برای همه سخن ها گفته ام
و دست هایت با دستان من آشناست
در خلوت روشن با تو گریسته ام
برای خاطر روشن با تو گریسته ام
برای خاطر زندگان
و در گورستان تاریک با تو خوانده ام
زیباترین ِ سرود ها را
زیرا که مردگان این سال
عاشق ترین ِ زندگان بوده اند
دستت را به من بده
دست های تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن می...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Maede Shams]

تو میگی چرا رابطه‌ای که میدونی تموم میشه رو شروع کنیم؟
من میگم به همون دلیلی که از زمان تولد تا مرگت فرصت داری زندگی کنی و شاد باشی و لذت ببری
هرچیزی بالاخره یه روز تموم میشه ولی این دلیل نمیشه که خودتو از حس خوبش محروم کنی...


@ghahveyeghajari☕​

 

[Maede Shams]

تو نيستی
اما من برايت چای می‌ريزم
ديروز هم
نبودی كه برايت بليت سينما گرفتم
دوست داری بخند
دوست داری گريه كن
ديگر چه فرق می‌كند
باشی يا نباشی
من با تو زندگی می‌كنم ..

#رسول_یونان

@ghahveyeghajari ​

 

[Maede Shams]

#اندرو_متیوس

برای ابراز عشق به مردم مجبور نیستید هر فردی را که می‌بینید ببوسید، برای عشق ورزیدن به دیگران لازم نیست یک کاسه برنج به آن‌ها بدهید!
"عشق ورزیدن" یعنی درباره‌ی دیگران کمتر قضاوت کردن ، و دادن این اجازه به آن‌ها که آنطور که دوست دارند زندگی کنند و بدون انتقادِ ما آن کسی باشند که هستند.

@ghahveyeghajari​

 

[Maede Shams]

میان انبوهی از خاطرات کودکی ام،گوشه ای در اتاق ایستاده بودم
به عکس قدی ام نگاه میکردم
چشم هایم شبیه به چشم های پدر بود،از خودش هم چند باری شنیده بودم.
مادر کنارم نشسته بود،اوهم نگاه میکرد
گویی با حسرت،چشم هایش سرخ بود،همان لباسی را تنش کرده بود که من برایش خریده بودم پیرهن سفید با گل های نارنجی.
لباس های تا خورده ام را بو میکشید و به سینه اش می فشرد.
نگاهی به سرتاسر اتاق انداختم،
همه چیز دست نخورده سرجایش بود،
تخت چوبیِ دست ساز پدر،گل هایی که در انتظار چند قطره آب خشکیده بودند،
آینه ای پشت خروارها خاک پنهان شده بود.
لکه های خون و جای قرمز پنج انگشت پدر روی دیوار،درست کنار قاب عکس دونفره مان.
همه چیز مرتب و خاک خورده،
نه اینکه نخواهم خاکشان را بگیرم،
نه...
آخر دو سال است که...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Maede Shams]

ستاره ها از آسمان آویزانند،ماه هم...
پرده ی سیاه شب تاریکی را میهمان چشم هایمان کرده.
و آرامش ،پشت پنجره ی چوبی با صدای جویدن چند کرم در چارچوبش،صدایی شبیه به خش خش برگ های پاییزی...
یک فنجان قهوه ی تلخ با شیرینیِ خیالت،
پارس چنو سگ و سکوت گوش نواز گورستان مغزم با اجساد پوسیده ی تمام رویاهایم که نبودنت را به رخ میکشد.
در جهان خالی از تو...
نفس کشیدن،درست مانند گریه کردن سر قبری ست که خالی از جسد است...
#اسمادهقانی

@ghahveyeghajari​

 

[Maede Shams]

این عصر
چقدر غم انگیز است !
انگار
در تمام قطارها و اتوبوس ها
تو
دور می شوی ..

#رسول_یونان

⭐️ @ghahveyeghajari ⭐️​

 

[Maede Shams]

یک گوشه اتاقت چندتا گلدون رنگی بچین.
هر روز لمسشون کن بهشون آب بده. پنجره رو باز کن نور خورشید خودشو پهن کنه تو خونه.
یک موسیقی بی کلام بذار. به اهدافت فکر کن، خدارو شاکر باش همیشه.
سرتو بکن زیر آب سرد، کتابی بردار و یکم مطالعه کن.
انرژی بگیر زندگی همین ثانیه هاس که داره میگذره، حالِ دلتو خوب نگه دار.
نشستن و غصه خوردن فایده داره؟

#ایمان_اشتری

@Ghahveyeghajari☕️​

 

[Maede Shams]

در زلال لاجوردین سحرگاهی
پیش از آنی که شوند از خواب خوش بیدار
مرغ یا ماهی
من در ایوان سرای خویشتن
تشنه کامی خسته را مانم درست:
جان به در برده ز صحراهای وهم‌آلود خواب
تن برون آورده از چنگ هیولاهای شب
دور مانده قرن‌ها و قرن‌ها از افتاب

پیش چشمم آسمان: دریای گوهربار
از ش*ر..اب زندگی‌بخشنده‌ای سرشار

دست‌ها را می‌گشایم،
می‌گشایم بیشتر
آسمان را، چون قدح،
در دست می‌گیرم
وآن زلال ناب را سر می‌کشم،
سر می‌کشم،
تا قطره‌ی آخر...
می‌شوم از روشنی سیراب.

نور، اینک نور، در رگ‌های من جاری‌ است
آه اگر فریادم از این خانه تا کوی و گذر می‌رفت
بانگ بر می‌داشتم:
ای خفتگان، هنگام بیداری است!

#فریدون_مشیری
@ghahveyeghajari​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Maede Shams]

انحنای روح من،
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم، شکسته است...
کتف گریه های بی بهانه ام،
بازوان حس شاعرانه ام،
زخم خورده است...
دردهای پوستی کجا؟
درد دوستی کجا..!؟

-قیصر امین پور

@GhahveyeGhajari​