سلام
خیلی از آدما وقتی بچهاند،! با کسایی سر و سیر دارن که حتی خودشونم نمیبینن
بعضیا حتی وقتی بزرگ هم میشن با اون شخصیت خیالی بچگیشون در ارتباطن!
و این اون دوست خیالی اونهاست
شما دوست خیالی داشتید؟
بهش باور دارین؟
و آیا هنوز هم دارینش؟
کمبود سوژه چه ها نمیکنه ها
-بله داشتم . من تک فرزند بودم و مدرسمم غیر انتفاعی بود خ خلوت بود، خ تنها بودم ، همه دوستام خیالی بودن.
-نه ندارم دیگ
- نه دیگه
دوست خیالی نمید
ولی میدونم وقتایی که حرصم میگرفت با یه شخصی حرف میزدم! مثلا یهو بر میگشتم میگفتم:
- میبینی...
:/
یحتمل همون دوست خیالیه
بهش باور داشته باشم؟!
نه!
قاعدتاً یه شخصیتیه که همیشه هست و خ هم فابه؛ ولی زادهی ذهنه و نمیشه بهش باور داشت.
الان ندارم قاعدتاً
من خودم که داشتم چندتا هم داشتم بعد ی خراب کاری هم میکردم مینداختم تقصیر اون
تازه مثلا خوراکی هم بیشتر از همه از مامانم میگرفتم واسه اونا :/
ولی خب خ وقته ندارم:/
بعد من فک میکردم خ عجیب غریبم تا این ک با پسرخالهم آشنا شدم اون تا دوازده سالگی سیزده سالگیشم داشت :/ عجیب تر از همه این بود ک اسم دوست خیالیش نینا بود بیشتر شبیه رلش بوده احتمالا تا دوست