شعر درمورد دریا

[Setayesh-B]

اشکم چو عنان ریز نهد روی به دریا

دریا به نهانخانه گوهربگریزد

​

 

[Setayesh-B]

درین دریا کدامین سیل جوش خودنمایی زد؟

که مهر خامشی برلب نزد دریا ز گردابش

​

 

[Setayesh-B]

درین دریا سرشک ابر نیسان سنگ می گردد

سراغ گوهر مقصود ازین دریا چه می خواهی؟

​

 

[Setayesh-B]

دریا ز انتظار تو بر خاک می تپد

ای قطره از جدایی دریا چگونه ای؟

​

 

[Setayesh-B]

کنار خویش دریا کردم از اشک

تماشا چون نیایی سوی دریا

​

 

[Setayesh-B]

ملالی نیست ماهی را ز دریا

که بی دریا خود او خرم نگردد

​

 

[Setayesh-B]

دلا می جوش همچون موج دریا

که گر دریا بیارامد بگندد


​

 

[Saba.Ar]

به دریا می زنم ! شاید به سوی ساحلی دیگر

مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر

 

[Saba.Ar]

کجایی ساحل آرامش دریای طوفانی

پریشان بودم ای دریا تو را طوفان صدا کردم

 

[Saba.Ar]

عشق میگفت : “به دریا بزنم قلبم را “

عشق پیروز شد و عقلِ مرا ، دل دزدید