آدمها را به اندازه ی ارزش آنها دوست بدار و به اندازه ظرفیت ایشان ابراز کن.
***
هرگونه ستمگری که مرتکب شویم یا حتی در اندیشه ی آن باشیم.
روزی. تلافی آن را از روان ما باز پس خواهد گرفت.
بی آنکه خود را درگیر کاهش مجازات یا بخشودن ما کند.
یک سوم بیماران من هیچ بیماری جسمی قابل تشخیص ندارند
بلکه از پوچی و بیهودگی زندگی رنج می برند .
دلشان می خواهد با ناشیگری از میدان زندگی بگذرند
برای همین زندگی بی فایده .غم انگیز و بی حس و حالی دارند.
تعصب واکنشی جبرانیست علیه تردیدی پنهانی.
***
انسان زمانی تمام عیار. وحدت یافته. آرام. بارور و شادمان می شود که فرایند فردیت کامل گردد ؛ زمانی که خودآگاه و ناخودآگاه او بیاموزند که در آرامش و یکرنگی با هم زندگی کنند و مکمل یکدیگر باشند.