تسلیت به یاد حاج قاسم...

فاطمه شکیبا · 29/12/20

بسم الله قاصم الجبارین

داره یک سال از عروج سردار عزیزمون می‌گذره..
کسی که به جرات میتونم بگم جان ملت ایران بود...
و برای من خیلی عجیبه که یک ساله سردار بین ما نیست و ما هنوز هستیم...
چقدر دلمون برای سردار تنگ شده...
دل همه برای شما تنگ شده #مرد_میدان ...
#یادواره_سپهبد_شهید_قاسم_سلیمانی
#هیئت_خورشید_بی_غروب
#گروه_شهیده_زینب_کمایی

فاطمه شکیبا · 29/12/20

الهم الرزقنی شهادت فی سبیل الله

دلم تنگت شده سردار قلبم :crty:

فاطمه شکیبا · 29/12/20

وصیت نامه شهید سردار قاسم سلیمانی (بخش یکم)

بسم‌الله الرحمن الرحیم

شهادت می‌دهم به اصول دین
اشهد أن لا اله الّا الله و اشهد أنّ محمداً رسول الله و اشهد أنّ امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب و اولاده المعصومین اثنی عشر ائمتنا و معصومیننا حجج الله.
شهادت می‌دهم که قیامت حق است. قرآن حق است. بهشت و جهنّم حق است. سؤال و جواب حق است. معاد، عدل، امامت، نبوّت حق است.

خدایا! تو را سپاس می‌گویم به خاطر نعمت‌هایت
خداوندا! تو را سپاس که مرا صلب به صلب، قرن به قرن، از صلبی به صلبی منتقل کردی و در زمانی اجازه ظهور و وجود دادی که امکان درک یکی از برجسته‌ترین اولیائت را که قرین و قریب معصومین است، عبد صالحت خمینی کبیر را درک کنم و سرباز رکاب او شوم. اگر...

فاطمه شکیبا · 30/12/20

وصیت نامه شهید سردار قاسم سلیمانی (بخش دوم)

خدایا! به عفو تو امید دارم.

ای خدای عزیز و‌ ای خالق حکیم بی‌همتا! دستم خالی است و کوله‌پشتی سفرم خالی، من بدون برگ و توشه‌ای به امید ضیافتِ عفو و کرم تو می‌آیم. من توشه‌ای برنگرفته‌ام؛ چون فقیر [را] در نزد کریم چه حاجتی است به توشه و برگ؟!

سارُق، چارُقم پر است از امید به تو و فضل و کرَم تو؛ همراه خود دو چشم بسته آورده‌ام که ثروت آن در کنار همه ناپاکی‌ها، یک ذخیره ارزشمند دارد و آن گوهر اشک بر حسین فاطمه است؛ گوهر اشک بر اهل‌بیت است؛ گوهر اشک دفاع از مظلوم، یتیم، دفاع از محصورِ مظلوم در چنگ ظالم.

خداوندا! در دستان من چیزی نیست؛ نه برای عرضه [چیزی دارند] و نه قدرت دفاع دارند، اما در دستانم چیزی...

فاطمه شکیبا · 30/12/20

حاج قاسم می‌خواست مثل چه کسی شهید شود؟

«محمود خالقی» از دوستان نزدیک حاج قاسم:
در یکی از دیدارهایمان حاج قاسم می‌گفت دوست دارم طوری شهید شوم که همه ذرات بدن من را متاثر کند و چیزی از من باقی نماند و بعد آقای حکیم را مثال زد و گفت دوست دارم مثل او شهید شوم.

شهید محراب، آیت الله سید محمدباقر حکیم در هفتم شهریور ۱۳۸۲ وقتی در حال خروج از صحن مبارک حضرت امیرالمومنین علی (ع) بود، بر اثر یک انفجار تروریستی به شهادت رسید.