متفرقه خاطرات و سخنان شهدا جنگ تحمیلی (با صلوات وارد شوید )

[canaan]

آقای شهردار:
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ، ﺷﻬﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ (ﻣﻬﺪﯼ ﺑﺎﮐﺮﯼ ) – ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﻻ‌ﻭﺭ ﻟﺸﮑﺮ 31 ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ – ﺍﺯ ﻣﺤﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺮﺍ ﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ . ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﻣﻔﺮﻁ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ، ﯾﮏ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﮔﯿﻼ‌ﺱ ﺧﻨﮏ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ، ﻣﻬﺪﯼ ﻗﺪﺭﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺮﺩ ، ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ( ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺠﯽ ﻫﻢ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯾﺪ ؟ ) ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ : ﻧﻪ ، ﺟﺰﺀ ﺟﯿﺮﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺒﻮﺩﻩ . ﻣﻬﺪﯼ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ( ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﯾﺪ ؟( ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺩﯾﺪﯾﻢ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﯽ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ . ﻣﻬﺪﯼ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ، ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ( ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ ، ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺠﯽ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﺸﻤﺪﺍﺷﺘﯽ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ) . ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺣﺎﻻ‌ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ، ﺑﺨﻮﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺍﯾﻦ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

علمدار کمیل:
*1- ﭘﻼ‌ﺳﺘﯿﮏ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺳﺎﮎ ﻭﺭﺯﺷﯽ:* ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ 1354ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ: ﺩﺍﺩﺍﺵ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ، ﺗﯿﭗ ﻭﻫﯿﮑﻠﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﺷﺪﻩ.ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺗﻮ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﺩﻭﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺕ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻣﺮﺗﺐ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩﻥ،ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻭﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺷﯿﮏ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﮎ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﻮﺩ، ﮐﺎﻣﻼ‌ً ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﯼ.

ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺎﺧﻮﺭﺩ. ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﻮﻗﻊ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻮﯼ ﻓﮑﺮ ﺭﻓﺖ.
ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﮔﺸﺎﺩ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻫﻢ ﺳﺎﮎ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﯿﺴﻪ ﭘﻼ‌ﺳﺘﯿﮑﯽ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ.ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﻪ ﺟﻮﺭ ﺁﺩﻣﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟! ﻣﺎ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﺍﺋﯿﻢ ﺗﺎ ﻫﯿﮑﻞ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

حسین خرازی:

ﺩﺍﯾﯿﺶ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ «ﺣﺴﯿﻦ ﺗﯿﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺭﻭ ﺗﺨﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﺷﻤا ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘید؟» ﮔﻔﺘﻢ «ﻧﻪ. ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮﺩ. ﮔﻔﺖ ﺩﺳﺘﺶ ﯾﻪ ﺧﺮﺍﺵ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻣﯽ ﺁﺩ. ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﯾﻦ. ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺑﻮﺩ.» ﮔﻔ ﺖ « ﭼﯽ ﺭﻭ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟ ﺩﺳﺘﺶ ﻗﻄﻊ ﺷﺪﻩ. همان شب رفتیم یزد بیمارستان ،ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ.ﮔﻔﺘﻢ «ﺧﺮﺍش ﮐﻮﭼﯿﮏ! » ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﮔﻔﺖ « ﺩﺳﺘﻢ ﻗﻄﻊ ﺷﺪﻩ، ﺳﺮﻡ ﮐﻪ ﻗﻄﻊ ﻧﺸﺪﻩ.»

 

[canaan]

کوچکترین شهید جنگ:
ﻧﻮﺭﺟﻬﺎﻥ ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾﺪ: 10 ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺳﺒﺰﻭﺍﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﯿﻢ. ﭘﺪﺭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺑﺎﻍ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺭ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﭘﺪﺭﺵ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 10 ﺳﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ. ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ 10 ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺒﻬﻪ‌ﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ. ﻣﺎﻧﻌﺶ ﺷﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻫﺴﺘﯽ،‌ ﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﯼ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﺳﺎ‌ﻝ‌ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ. ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺮﻓﺘﻦ... ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﯽ ﺍﺻﻐﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ: ﭼﻮﻥ ﺟﺜﻪ‌ﺍﺵ ﺩﺭﺷﺖ ﺑﻮﺩ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ‌ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮑﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ 17 ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. (ﺣﺮﻑ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻨﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ‌ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻣﯽ‌ﻧﺸﯿﻨﺪ.) ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻗﺎﺏ ﻋﮑﺲ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

عارف پهلوان -(ابراهیم هادی)
***
" ﺩﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻓﺘﺢ ﺍﻟﻤﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺯﻓﻮﻝ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺪﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺠﺮﻭﺣﯿﻦ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﯾﻢ. ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﺷﻠﻮﻍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺠﺮﻭﺣﯿﻦ ﺁﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺑﺎﻻ‌ﺧﺮﻩ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﯾﻢ. ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﺯﺧﻢ ﮔﺮﺩﻥ ﻭ ﭘﺎﯼ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺭﻭ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﮐﻪ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺠﺮﻭﺣﯿﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺭﺳﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺷﻌﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺭﻣﺰ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻫﻢ ﻧﺎﻡ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﺭﻭ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ .ﻫﯿﭻ ﻣﺠﺮﻭﺣﯽ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺩﯾﻒ ﻭ ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﺑﭽﻪ‌ﻫﺎﯼ ﺗﻔﺤﺺ ﺩﻧﺒﺎﻝ 3 ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﯾﻢ؛ ﺩﺍﺧﻞ ﭘﺎﺭﭼﻪ‌ﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﯾﻢ ﻣﻘﺮ ﺗﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﻃﻼ‌ﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻧﺪ. ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ‌ﺯﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻋﻤﺮ 46 ﺳﺎﻟﻪ‌ﺍﻡ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ؛ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﻣﯽ‌ﮔﻔﺖ «ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﺯ 25 ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ، ﺣﺎﻟﺶ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ»؛ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﺎﻕ، ﻣﻘﺎﺑﻞ 3 ﺷﻬﯿﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ؛ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ‌ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻢ «ﺑﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ» ﺗﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ؛ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺩﺭ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﯾﺪ ﺳﻤﺖ ﻣﺴﺠﺪ؛ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ‌ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻢ «ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ
ببرد
ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎ ﺍﻃﻼ‌ﻉ ﺩﻗﯿﻘﯽ ﺍﺯ ﻫﻮﯾﺖ 3 ﺷﻬﯿﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ؛ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﯿﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ؛ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ‌ﻫﺎﯼ 25 ﺳﺎﻟﻪ‌ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ؛ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‌ﻫﺎﯼ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﻣﺎﻫﯽ 25 ﺷﻬﯿﺪ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ 5 ﺗﺎ 5 ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﯿﻢ ﺧﺎﺭﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. 5 ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻟﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﯾﻢ. ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﻨﺪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.

ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﭼﻨﮓ ﺑﻪ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻦ‌ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ 65 ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺪﻥ‌ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ.

ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻭ ﺍﺻﻼ‌ً ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 25 - 30 ﺳﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩ‌ﻫﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ‌ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﯼ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﻔﺤﺺ ﺷﻬﺪﺍ

ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺳﺎﻝ ۷۲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻓﮑﻪ …
ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﯼ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﻭﺍﻟﻔﺠﺮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ، ﺑﯿﻦ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﯾﻢ .
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ .ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ .

ﮔﺮﻩ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ، ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺟﺴﺘﯿﻢ .
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻞ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ….
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ،ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮﺳﻠﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ “ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ”.

ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺸﺘﻢ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻭ . ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺯﺍﺭ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ .
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺪﺍﺣﯽ ،ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻃﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﺍﻧﺪ …. ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﺎﻥ؛ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ…..

ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻡ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

شهید باهوش (علی بلورچی)

*ﺍﺭﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﺳﯿﺎﻩ ﺷﺐ ﻃﻨﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﺑﻪ ﺁﺏ ﺯﺩﯾﻢ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﯾﮏ ﻣﻨﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺳﯿﺎﻩ ﺷﺐ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﯿﺪ. ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺳﻌﯿﺪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ: «ﺣﺎﺟﯽ! ﮐﺠﺎﯾﯽ» ﻣﺎﺳﮑﺶ ﺟﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺳﻌﯿﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﻮﯼ ﺁﺏ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﻣﻮﺝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ. ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺎﺯ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺣﺎﺟﯽ ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪ، ﺳﻌﯿﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: «ﺳﻌﯿﺪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﻥ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﻥ، ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻟﻮ ﻣﯽ ﺭﻩ» ﺣﺎﺟﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ. ﺳﻌﯿﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺯﺩﯾﺪﻡ. ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ. ﺣﺎﺟﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺯﯾﺮ ﺁﺏ ﺑﺎﻻ‌ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ. ﺳﻌﯿﺪ ﻧﺒﻮﺩ. ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﺎﺟﯽ ﺭﻭﯼ ﺍﺭﻭﻧﺪ ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ.
ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: «ﺳﻌﯿﺪ ﮐﻮ؟» ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻔﺖ. ﻓﻘﻂ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ. ﺳﻌﯿﺪ ﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﺳﺎﻝ 72 ﺩﺭ ﻣﺤﻮﺭ ﻓﮑﻪ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ.
ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ 112 ﻣﺎﻭﺍﯼ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﯾﮕﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ.
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺯﯾﺮﻭﺭﻭ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺎﮎ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﯿﻢ، ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯽ ﺯﺩﯾﻢ!
ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﯿﮑﺮ ﻫﯿﭻ ﺷﻬﯿﺪﯼ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ، ﻫﻤﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ.
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻘﺪﻩ ﮔﺸﺎﯾﯽ، ﻣﻌﻤﻮﻻ‌ ﻧﻮﺍﺭ ﻣﺮﺛﯿﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ(ﻋﻠﯿﻬﺎ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ)
ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺧﻂ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ، ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺍﺷﮏ ﻫﺎ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ.
ﻣﻦ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ:
«ﯾﺎ ﺯﻫﺮﺍ! ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻔﻘﻮﺩﯾﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ; ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﻣﺪﺩﯼ ﮐﻦ
ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻧﻪ، ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﻢ ﺗﻬﺮﺍﻥ...».
ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ، ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺑﺮ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺻﻼ‌ ﻓﮑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﯿﻠﯽ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.