متفرقه خاطرات و سخنان شهدا جنگ تحمیلی (با صلوات وارد شوید )

[canaan]

ﺳﻼ‌ﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ. ﻫﻤﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ، ﻣﻦ ﺩﯾﺮﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ. ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺑﺮﻡ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﻤﯽ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﯿﺎﻫﻮ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻮ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺟﻤﻼ‌ﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺯﻣﺰﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﻧﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺣﺴﯽ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﺯﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺍﻭﻥ ﺣﺲ ﭼﯿﻪ. ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﺭﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ .ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ:
ﺷﻬﯿﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺨﺎﺭﯼ- ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺟﻮﺍﺩ- ﻭﻻ‌ﺩﺕ 1340- ﺷﻬﺎﺩﺕ 1362- ﻣﺤﻞ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻣﺠﻨﻮﻥ.
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﻣﻬﺪﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﺩﻟﻢ ﯾﻪ ﺟﻤﻠﻪ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﺳﺎﻝ 1351 ـ ﺗﻬﺮﺍﻥ

ﺩﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﮐﺮﺩ. ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﮔﻔﺖ: «ﻣﻨﻨﮋﯾﺖ ﻣﻐﺰﯼ». ﺑﭽﻪ ﺗﺎﻥ ﻣﻨﻨﮋﯾﺖ ﻣﻐﺰﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺷﻮﺩ. ﺗﺐ ﺑﺎﻻ‌ ﻭ ﺗﺸﻨﺞ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ.

ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﯿﺴﺖ ﻭﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﯾﺪ ﺁﺏ ﮐﻤﺮ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ. ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﺏ ﮐﻤﺮ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ، ﺑﭽﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻧﻮﺩﻭﭘﻨﺞ ﺩﺭﺻﺪ ﻓﻠﺞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺷﻤﺎ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﯿﻢ.

ﻣﺎﺩﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ، ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎ ﻧﮑﺮﺩ. ﺩﮐﺘﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﺁﻣﯿﺰ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.

ﻣﺎﺩﺭ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﻣﺤﻤﺪ، ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺑﻮﺩ؛ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﭘﺮﺟﻨﺐ ﻭﺟﻮﺵ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﺪﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺒﻮﺩ. ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻭ ﺗﺎ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭﺝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﻘﻼ‌ﺏ.

ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺍﻫﻞ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻋﻼ‌ﻣﯿﻪ ﭘﺨﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ. ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﺹ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺳﭙﺮﺩ. ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﻫﺪ، ﺗﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺫﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﻭﺿﻮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ. ﺣﺘﯽ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺤﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﻘﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺮ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺩﯾﺮ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﯾﻢ. ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺮﮒ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻣﺎﻥ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻭ....

ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﮓ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ.

.....

ﭘﻨﺠﻢ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩ،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﭘﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻓﻌﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ. ﺍﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ، ﯾﮏ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﺑﺴﯿﺞ ﻣﺴﺠﺪ، ﻋﻀﻮ ﺑﺸﻢ. ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﯿﺪ.

ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ. ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻗﺎﯾﻘﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﮔﻮﺷﺔ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺵ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺖ: ﻗﺒﻮﻟﻢ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ، ﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ. ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻖ ﻫﻖ ﺍﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻮﻟﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺣﺎﻻ‌ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﺮﻭﯾﻢ، ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﭼﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻓﺖ.

ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮔﻔﺖ: ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ، ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺳﻼ‌ﻡ ﺑﺸﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺩﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺎ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺟﺎﯼ ﺍﻣﻨﯽ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺩﺷﻤﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﺮﺏ ﻫﺎ. ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﻋﻼ‌ﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﮑﺎﻧﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﺩ.

ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺮﻭﯾﺪ ﻭ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ. ﺍﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﻤﺔ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﺮﺏ ﻫﺎ، ﻧﯿﻤﺔ ﺷﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪ، ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ.

ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺪ. ﯾﮏ ﺷﺐ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ، ﺁﺭﺍﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﻮﺩﺍﻟﯽ ﺷﺪ. ﺣﺎﻻ‌ ﻓﻘﻂ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ، ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪ. ﺩﯾﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ؛ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﺒﺮﯼ ﮔﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺷﮑﯽ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ.

ﺣﺎﻝ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ـ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ، ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ. ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ، ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ، ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ، ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ، ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ، ﭼﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ....

ﻫﻤﺔ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ ﺑﻮﺩ. ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﺮﺧﯽ ﻣﯽ ﺯﺩ. ﮐﻤﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ. ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ، ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺑﺎﺭ، ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: ﻣﺤﻤﺪﺟﺎﻥ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺩﺍﺭﯼ. ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﺓ ﺟﺒﻬﻪ ﺍﺕ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﺑﮕﻮ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺎﻥ.

ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺷﺶ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﮔﻔﺖ: ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ. ﺍﮔﺮ ﺷﺪ ﺷﺐ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﮔﻮﺷﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺳﭙﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ. ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﺳﯿﺪﻩ. ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ؟ ﻣﮕﺮ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ؟ ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺮﻭ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ؟

ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺖ: ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ، ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ. ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﻫﻢ ﻇﻬﺮ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺫﺍﻥ، ﺍﻭﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ. ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ. ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺴﺖ. ﺯﯾﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ.

ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﻧﻔﺲ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﯾﮏ ﮔﻞ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺭﺳﺎﯾﯽ ﮔﻔﺖ: ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻢ، ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ. ﺁﺭﺍﻡ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺣﺎﺟﯽ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

ﺳﺎﻝ 1367، ﻣﺎﻩ ﻣﺤﺮﻡ

ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ. ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺍﯼ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﭘﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﯿﻦ. ﺍﯾﺎﻡ ﻣﺤﺮﻡ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺮﯾﮏ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺭﻭﺯ ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺤﺮﻡ، ﻣﺎﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺭﺍﻫﯽ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﺍﻥ، ﺳﺒﺰﯼ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ. ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ. ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻮﺷﺔ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺷﮑﺴﺖ.

ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ(ﻉ) ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ: ﯾﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ)، ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻣﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ؛ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺁﻗﺎ، ﺍﮔﺮ ﭘﺎﯾﻢ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺗﻮﯼ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﯾﮓ ﻫﺎﯼ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ.

ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ. ﺳﺤﺮ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[canaan]

پست 23 تا 29 چکیده زندگینامه شهید سید محمد موسوی است

 

[canaan]

ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﭘﺮﺱ
، "ﻋﻠﯽ ﮐﺎﻇﻢ" ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻋﺮﺍﻗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺟﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺑﺴﯿﺠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﻭﯼ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ:
ﺷﻬﺪﺍﺀ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺍﻟﺪﻋﻮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺁﺧﺮﻫﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﯿﺮﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺗﺎﺭ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﯾﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﻣﯽ ﺁﺩ ﻭ ﺗﯿﺮ ﺧﻼ‌ﺹ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ، ﻧﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﺣﺒﺲ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﻧﻔﻬﻤﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻢ. ﺗﺎ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻧﻔﺴﻢ ﺯﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ، ﺗﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮﯾﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﺩﯾﺪﻡ ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻠﺪ ﺍﺳﺖ، ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ.
ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺳﻤﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻠﯽ، ﻋﻠﯽ ﮐﺎﻇﻢ. ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﺍﺳﻤﺖ ﻋﻠﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯽ؟! ﺷﯿﻌﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﻩ. ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺧﻮﻧﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.