پایان فصل دوم چنان ضربه ای به کل تصوراتم زد که نگو و نپرس!
حقیقتش من دفعه قبل که میخوندم یه جای حساس ولش کردم (رسما خود آزاریم گرفته بود
)
چون نتونستم دربرابر سیل افکاری که بهم هجوم آورد مقاومت کنم و گوشیو گذاشتم کنار مشغول احتمال ریختن شدم و تا دو روز از ترسم ادامشو نخوندم
ولی خب اشتباه برداشت نکنیا... کنکجاوی امونم نمیداد؛ ولی تا خواستم ادامشو بخونم متاسفانه یه ساعتی باید خارج از خونه سر میکردم پس ترجیح دادم به تئوری پردازیام ادامه بدم
خب، حالا میریم سراغ خود رمان:
واقعا هیچ کدوم اتفاقات پایان بندیو پیش بینی...
