زبان‌شناسی تاریخی چیست

[YEGANEH SALIMI]

زبان‌شناسی تاریخی (به انگلیسی: Historical linguistics) یا زبان‌شناسی درزمانی (به انگلیسی: Diachronic linguistics) به دانش مطالعهٔ تغییرات زبان‌ها در گذر زمان اطلاق می‌شود. زبان‌شناسی تاریخی نه‌تنها برای پی‌بردن به دینامیک و چگونگی عملکرد پدیدهٔ بروز تغییرات در زبان‌ها اهمیت دارد، در مقیاسی بالاتر و کلی‌نگرانه‌تر، در جهت فهم طبیعت زبان‌های انسانی مفید و حیاتی است؛ چراکه زبان‌ها به‌هیچ‌وجه ثابت و استاتیک نیستند، بلکه، به‌طور مداوم و پیوسته، در حال نشوونما، جریان، و شارش می‌باشند.

بررسی خانواده‌های زبانی در حوزه زبان‌شناسی تاریخی قراردارد.

زیررده‌های زبانشناسی تاریخی:

زبان‌شناسی تطبیقی
ریشه‌شناسی
گویش‌شناسی
واج‌شناسی
علم صرف یا ریخت شناسی

 

[YEGANEH SALIMI]

تغییرات آوایی
هرچند با گذشت زمان، تمامی مؤلفه‌های دستوریِ زبان می‌تواند دچار تغییرات گردد، برخی از انواع دگرگونی‌ها پی‌آمدها و اثرات آشکارتری را بروز می‌دهند.


تغییرات واژگانی و معنایی
یکی دیگر از انواع تغییرات دگرگونی‌هایی است که می‌تواند در دایرهٔ لغات و واژگان (lexicon) یک زبان وارد گردد. روند بروز تغییرات واژگانی در زبان‌ها به صور مختلف و در جهات گوناگون ممکن است اتفاق بیفتد. اغلب اوقات این پدیده می‌تواند انعکاس تعاملات، تحولات، و داد و ستدهای نوین فرهنگی ما بین ملل گوناگون باشد.