اعصاب دارم اما برای بچه و غرغرو ورورپسرای اواخواهری نچ
با حوصلم ،زود قضاوت نمیکنم،مغرورم اما نه برای کسایی که دوسشون دارم ،کرمام زیادی بیش فعالن وشیطوون ،هیچوقت کسیوکه اشتباهی بکنه نمی بخشم، اوسکولیام واسه خودم،شدیدا مبتلا به بیماریه گشادیسمم،یکم فانتزی میزنم ،عقش ایسگاکردنم،جونمومیدم واسه دعواوبه شدت رکوعلافم اهم میگم به خلافم همچین علاقه دارم ،خلوچل درحدلیگ برتر بیخیال جوری ام که بغلم یکی بمیره میگم ولش کن میخواست اینکارونکنه تانمیره واسه رفیقام همه کاری میکنم و روشون خعلی حساسم
یه رمان شد قشنگ
دختر آروم و سر به زیریم.
الان اگه مرمر و قطره بودن میگفتن آره جون خودت
دختر به شدت شوخ، پایه همه برنامه ها(حتی ترور آقا رضا به امید بن نشدن) ، زبون دراز اما به جاش جای جای شوخ، مهربون،صد البته رو مخ. جای جاش عصبی میشم البته کسی که رو مخم بره.
اهل فحش نیستم
پایه دعوا مخصوصا بزن بزن
دیگه یادم نیس
من خودمو آدمی می دونم که خیلی کم حرف می زنه، به جزئیات توجه زیادی داره و سعی می کنه منظم و دقیق باشه. میشه گفت توی تست MBTI من تقریبا درونگرا بودم. یه شاخص هم داره که نشون می ده من بیشتر از اینکه یه آدم حسی باشم یه آدم شهودیم، منطقیم و البته قضاوتی.
البته به نظرم شناخت شخصیت همچین کار آسونی هم نیست. چون آدم معمولا نسبت به خودش آگاهی کامل نداره. یعنی یه سری از ویژگی هایشو اونطور که باید خوب نمیشناسه. به نظر من شخصیت شناسی نیاز به درون نگری زیادی داره. و این کارم لازمه اش مطالعه و کسب دانش در مورد انسان و فرایندهای روانیشون هست. کاری که یونگ انجام می داد روشی بود که می تونست کمک زیادی کنه تا خودشو تحلیل کنه. پیشنهاد می کنم حتما در مورد روش های درون نگری بیشتری مطالعه کنیم.
استفاده از...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.