شاعر‌پارسی اشعار صمد نارونی

[_harly_]

دل من باز هوای دگری می‌طلبد
و اندر آن گرمی گفتار دگر می‌طلبد
اگر از گفته او، باز بیابم جانی
من ندانم که، چه ماند ز نیازم باقی

 

[_harly_]

آشتی افتاده بر جانم
نمی‌دانم از کجا، از کی
مرا این گونه می‌بینی
ولی آتش کند غوغا
ندانستم، که این آتش
کند عمرم فنا یک جا

 

[_harly_]

ای آن که پس از من به سر کار آیی
و از سر شوق دگر، بر سر گرداب آیی
تا توانایی من در جان بود
شوق خدمت به سرم درمان بود
چون نبودش نیازش به غنی
ترک این مل

 

[_harly_]

دانه‌ای می‌کاری از بهر ثمر
آرزویت باشد از آن یک گوهر
گر گوهر آید نصیبت در مراد
خواستت افزون شود از روزگار
گفتمت یکباره با تو این سخن
تا
گرفتارت نسا

 

[_harly_]

تو چون رود روانی
تو چون باو وزانی
تو چون ابر بهاران
بباری هر دم و آن
تو خود ذات وجودی
به از گیتی، تو بودی
تو چون نور امیدی
توجان بر شب دمیدی
تو خود

 

[_harly_]

تا باد هست، خواهم لرزید
و تا عشق هست، خواهم ورزید
تا نگاه هست، خواهم دید
تا پگاه هست، خواهم رویید
تا راز است، خواهم جست
تا ریا هست، خواهم شست
تا هستی است، خواهم زیست
تا‌ مرگ است، خواهم گریست

 

[_harly_]

نگاهم با نگاهت آشنا شد
درون دل چه طوفان‌ها به پا شد
تو پنداری که از زنجیره غم
دل در بند از غم‌ها رها شد

 

[_harly_]

راه نبود، جز آنچه در پیش است
جستجو کن هر آنچه در خویش است

 

[_harly_]

شور عشق و شور عشق و شور عشق
کی زبان الکنم قادر به وصف کار عشق

 

[_harly_]

م**س.ت هستی بوده‌ام من تابناک
مستی‌ام از خاک بوده نی ز تاک

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.