متون و دلنوشته‌ها ⭐دلنوشته های رضا کاظمـــی❤️

[سـایهـ سـار؛]

رضا كاظمي

برای یافتنَت
تشنه به بیراهه ها زدیم،
غافل از آن که
تو در همه ی راه ها می آمدی.

ما خودمان، خودمان را منقرض کردیم!

 

[سـایهـ سـار؛]

رضا كاظمي

پرنده بود زن
لَختی به شانه‌ی مرد نشست
آوازی خواند.
پرید.
رفت.
و مرد،
گرامافونی که سوزن‌َش یک‌عمر
روی آواز پرنده
گیر کرد،
ماند!

 

[سـایهـ سـار؛]

رضا كاظمي

انگار تمام نطفه ها
به وقتِ هماغوشی
گره خورده اند !
و گرنه جهان
این همه عبوس نمی شد

 

[سـایهـ سـار؛]

پروانه ای که قصد خود سوزی
نداشت
شمع خود را فوت کرد
و
تولد دوباره اش را
جشن گرفت!

 

[سـایهـ سـار؛]

کاش در سیاره‌ی دیگری دنیا می‌آمدیم

زمین را با هم کشف می‌کردیم

و شهرها و خیابان‌ها و کوچه‌هایش را.

بعد،

گُم‌َت می‌کردم!

 

[سـایهـ سـار؛]

عشق

قصه‌ای بود که مادر بزرگ

شب‌های زمستان برایم می‌بافت:

یکی از روو، دوتا از زیر،...



بالاپوشی که هیچ‌گاه گرمم نکرد!

 

[سـایهـ سـار؛]

ما فقط به‌هم فکر می‌کنیم:

تو، پشتِ میزِ کافه‌ای در پاریس

من، پشتِ پنجره‌ی اتاق‌َم در تهران،

و هیچ پلی برای به‌هم رسیدن نیست

مگر عشق

که سال به سال دارد پیرتر می‌شود!

 

[سـایهـ سـار؛]

بی دلیل نیست اگر
باز نمی شود دری که می کوبیم

یا کسی پشت آن نیست

یا هست و باز نمی کند

یا که اصلا در نیست، دیوار است

 

[سـایهـ سـار؛]

دل‌اَم عجیب گرفته است
آن‌قدر که خنده‌هایت هم

شادم نمی‌کنند دیگر.



کاش هیچ عکسی به یادگار نمی‌گرفتیم!

 

[سـایهـ سـار؛]

کفّاره‌ی کدام گناهی مگر
که هرچه می‌نویسم‌اَت

تمام نمی‌شوی؟!