متون و دلنوشته‌ها ⭐دلنوشته های رضا کاظمـــی❤️

[SETAREH LOTFI]

فاجعه

آمدنِ تو بود،

نه رفتن‌اَت!



3

مرگ که خواستن ندارد

خودش می‌آید؛



تویی که نمی‌آیی!

 

[SETAREH LOTFI]

اولین‌ها و آخرین‌ها
هیچ‌وقت از یاد نمی‌روند

مثل اولین و آخرین بوسه‌های تو

که طعمِ گُلاب می‌دادند وُ

صابونِ ارزان‌قیمت وُ

کافورِ غسال‌خانه!

 

[SETAREH LOTFI]

می‌گذری. دست تکان می‌دهی. نمی‌بینم.

در من سال‌هاست دیگر

پنجره‌ای روو به خیابان باز نمی‌شود!

 

[SETAREH LOTFI]

فراموش‌خانه‌ای بیش نیست جهان.


از آستانه که می‌گذری

بسته می‌شود پشتِ سرت

دری که به خوش‌آمد

چارتاقِ لب‌خند بود.

+نه خسته بود پرنده/نه بی‌میلِ پریدن،/که پاهاش/تنیده بود بر شاخه‌ی درخت!/ رضا كاظمي
+بازمی‌گردی،/اما آن‌قدر دیر/- مثلن در یک زنده‌گیِ دیگر -/که پرنده‌ای شده باشم/دوباره سرگردانِ جفت خویش!/ رضا كاظمي

 

[SETAREH LOTFI]

چای را من دَم می‌کنم

میز را تو می‌چینی

بعد، می‌نشینیم پشت پنجره‌های خود‌مان

و به هم‌دیگر فکر می‌کنیم!

+آخرين حيرت زماني‌ست/كه ديگر پي مي‌بري؛/چيزي، /تو را به حيرت وا نمي‌دارد.../

 

[SETAREH LOTFI]

ساعتِ دیدار

به‌وقتِ قرارهای عاشقانه بود.

دیر رسیدی!



هیچ عاشقی ساعت‌َش را

به‌وقتِ گرینویچ تنظیم نمی‌کند.

 

[SETAREH LOTFI]

ما هیچ‌وقت به‌هم نمی‌رسیم

همیشه سوزنبانی هست

که به‌وقتِ رسیدن‌مان

خط‌ها را عوض کند...

 

[SETAREH LOTFI]

نه زمین، نه آسمان

هیچ نمی‌خواهم،

تنها، تو را

که بلند شوی، بگویی: برویم.

برویم «پارک شهر» را

هفت بار دور بزنیم

سرمان که گیج رفت، بنشینیم جایی

بستنی سفارش بدهیم

و با خنده‌های همیشه‌ی تو

راه‌مان را بکشیم تا خانه.

 

[SETAREH LOTFI]

همیشه همین است:

تا برسی

تمام‌ت کرده

خوره‌ی تنهایی!

 

[SETAREH LOTFI]

بهار آمد وُ، نیامدی،

اما پرستوها

بذر تو را آوردند.



زمینْ جای مناسبی نبود،

در دلَ‌م کاشتمَ‌ت!