یکی باید چشم های آدم را دوست داشته باشد،
و یکی باید صدای آدم را دوست داشته باشد
و یکی دست هایش را
و یکی لبخندهایش را
و یکی باید آن طرز قدم برداشتنِ آدم را
و یکی باید آن طرز سر خم کردنش را...
یکی باید آن طرز کوله پشتی بر کتف انداختن آدم را دوست داشته باشد،
و یکی عطرش را...
یکی باید آن طرز سلام کردن آدم را،
و یکی باید آغوش آدم را
و یکی باید آن بوسه های بی هوا را،
و یکی باید چشم های آدم را، نه؛ چشم ها را که گفته بودم،
یکی باید نگاه های آدم را دوست داشته باشد
و همه ی اینها باید یک نفر باشند؛ فقط یک نفر...
| مهدیه لطیفی |
