- تاریخ ثبت‌نام
- 11/12/20
- ارسالی‌ها
- 2,227
- پسندها
- 16,611
- امتیازها
- 44,373
- مدال‌ها
- 18
سطح
24
- نویسنده موضوع
- #1
شاید بتوان گفت توان آدمیزاد، آنچه به او ارادۀ حرکت، ماندن، حرف زدن، خندیدن و خلق چیزی را می‌دهد یک قدرت درونی متمایز با اشیاء و سایر موجودات است.
چیزی که از درون او را پیش می‌برد.
آدم‌ها همواره اندیشه‌هایی در سر دارند و در پیِ ابزاری هستند که آن‌ها را انتقال دهند. دراین‌بین یکی کلمه را انتخاب می‌کند و شاعر و نویسنده می‌شود، دیگری رنگ و نقاشی، قلم و جوهر، سنگ و پیکر.
برای انتقال چنین اندیشه‌ها و باورهایی دست به خلق کردن می‌زنند و هر چه پیامی که در پسِ ذهنشان بوده شفاف‌تر منتقل شود اثری ماندگارتر بر جای می‌ماند.
هنر جایی خودش را نشان می‌دهد که چیزی فراتر از دنیای بیرونی در درونمان متصور شویم و برای محقق کردن آن تلاش کنیم و این کار با یک‌بعدی بودن و توجهِ تام به دنیای مادی دست‌یافتنی...
چیزی که از درون او را پیش می‌برد.
آدم‌ها همواره اندیشه‌هایی در سر دارند و در پیِ ابزاری هستند که آن‌ها را انتقال دهند. دراین‌بین یکی کلمه را انتخاب می‌کند و شاعر و نویسنده می‌شود، دیگری رنگ و نقاشی، قلم و جوهر، سنگ و پیکر.
برای انتقال چنین اندیشه‌ها و باورهایی دست به خلق کردن می‌زنند و هر چه پیامی که در پسِ ذهنشان بوده شفاف‌تر منتقل شود اثری ماندگارتر بر جای می‌ماند.
هنر جایی خودش را نشان می‌دهد که چیزی فراتر از دنیای بیرونی در درونمان متصور شویم و برای محقق کردن آن تلاش کنیم و این کار با یک‌بعدی بودن و توجهِ تام به دنیای مادی دست‌یافتنی...