تفسیر شعر تفسیر غزل 369 دیوان حافظ

[SETAYESH.MO]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم​

ما از دوستان انتظار کمک و توقع مساعدت داشتیم، اما آنچه را که گمان می‌کردیم نادرست بود.

 

[SETAYESH.MO]

تا درخت دوستی بر کی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم​

برای اینکه ببینیم درخت دوستی چه وقت به بار خواهد نشست و ثمره خواهد داد، این زمان همت کردیم و تخم دوستی افشاندیم.

 

[SETAYESH.MO]

گفتگو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجرا‌ها داشتیم​

قیل‌وقال و سروصدا رسم وارستگی نبود وگرنه ما با تو جنگ و جدال‌های بسیار داشتیم.

 

[SETAYESH.MO]

شیوه چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم​

طرز نگاه و حالت چشم تو یک نوع نیرنگ جنگی در خود داشت، ما به اشتباه آن را نگاهی آشتی‌جویانه تصور کردیم.

 

[SETAYESH.MO]

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز
ما دم همت بر او بگماشتیم​

نهال زیبایی تو خودبه‌خود چنین زیبا و دلپذیر نشد، بلکه ما اراده و عزم قوی خویش را برای آن به کار گرفتیم.

 

[SETAYESH.MO]

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد
جانب حرمت فرونگذاشتیم​

حوادث زیادی اتفاق افتاد و هیچ‌کس شکایت نکرد؛ با رعایت ادب، احترام فیمابین را در نظر گرفتیم.

 

[SETAYESH.MO]

گفت خود دادی به ما دل حافظا
ما محصل بر کسی نگماشتیم​

محبوب گفت ای حافظ، تو خودت به جانب ما گرویدی، ما مأموری برای جلب کسی نفرستادیم.