زندگینامه زندگینامه‌ی کوتاه نویسندگان و شاعـران معاصر

[Najva❁]

ابوطیّب محمد بن حاتم مُصعَبی شناخته‌شده به ابوطیب مُصعَبی ادیب، سیاست‌مدار و شاعر ایرانی بود.

وی روزگاری صاحب دیوان رسائل نصر بن احمد سامانی(۳۰۱-۳۳۱ (هجری)) بود که شاید پس از عزل ابوالفضل محمد بلعمی نیز مدتی وزارت داشت و به گفته ثعالبی به امر نصر بن احمد کشته شد. ابوطیب از شاعران توانایی بود که به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرودند.

عوفی در لباب‌الالباب رودکی را ستاینده او می‌داند و دو بیت از قصیدهای را که رودکی در مدح او گفته آورده‌است:

مرا جود او تازه دارد همی***مگر جودش ابر است و من کشتزار
مگر یکسو افکن که خود همچنین *** بیندیش و دیده و خرد برگمار

یاقوت حَمَوی نیز در معجم‌البلدان آورده‌است که محمد بن حیان بن معد بستی (مرگ ۳۵۴ کتابی برای مصعبی دربارهقرمطیان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

ابوالعلاء شوشتری یا بوالعلاء شُشتری شاعر ایرانی پارسی‌گوی (بی‌دیوان) سده ۴ هجری است. او در زمانسامانیان می‌زیست.

زندگی:
او در سدهٔ چهارم هجری زندگی می‌کرده است. اما اطلاعات زیادی از زندگی او در دسترس نیست. ممکن است به دلیل لقبش از اهالی شوشتر باشد، زیرا ضبط «شوشتری» با املای «ششتری» در گذشته رایج بوده است[۱]. همچنین اشعار فنی و مصنوع نیز سروده و در هزل پیشگام کسایی بود. ضمناً گمان می‌رود منظور از ابوالعلا در یکی از ابیاتمنوچهری همین ابوالعلاء ششتری باشد، زیرا او را در ردیف شعرای فارسی‌زبان آورده است:

ضمناً در سال اول مجله شرق مقاله‌ای مربوط به او نوشته شد.
بوالعلا و بوالعباس و بوسلیک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

نورالدین (یا فخرالدین) حمزه پسر علی‌ملک اسفراینی آذری طوسی (۷۸۴–۸۶۶ق / ۱۳۸۲–۱۴۶۲م)؛ صوفی و شاعر ایرانی بود. وی از تبار رهبران سربداران بود. شعرهای آذری طوسی در آغاز در ستایش شاهان بود ولی بعداً رنگ عرفانی یافت.

آذری در اسفراین زاده شد و از آنجا که چندی در طوس زیست به «طوسی» نیز شهرت یافت و چون زایش او در ماه آذر بود آذری خوانده شد. درگذشت او نیز در اسفراین بود.

آذری ملک‌الشعرا دربار میرزا شاهرخ پسر تیمور لنگ بود و از شاگردان و مریدان محی‌الدین طوسی و شاه نعمت‌الله ولی نیز بود.

آذری توسی پس از هجرت به هند در دربار سلطان احمدشاه اول بهمنی ملک‌الشعراء شد.
...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

زندگی:

ابوالحسن یغما زاده در ۱۱۹۶ (قمری) - ۱۱۶۰ شمسی در دهکده خور و بیابانک، جندق به دنیا آمد. در هفت سالگی در بیرون ده شتر می‌چراند و معاش خانواده خود را تأمین می‌کرد.[نیازمند منبع] یغما در نوجوانی به سمت منشی حاکمجندق برگزیده شد و در این زمان اولین اشعار خود را با تخلص مجنون آغاز کرد. در سال ۱۲۱۶ ه. ق حاکم مزبور سر به طغیان برداشت و در جنگ با سردار اعزامی از مرکز شکست خورد و فراری شد. با این حال یغما به سبب ادب و لیاقت خود[نیازمند منبع] به منشیگری سردار ذوالفقار خان حاکمسمنان و دامغان برگزیده شد و مدت شش سال در نزد وی بود. وی در سال ۱۲۲۲ ه. ق مورد خشم سردار ذوالفقار خان قرار گرفت و پس از فلک چند ماه به سیاهچال افتاد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

رضاقلی خان طبرستانی ملقب به لَلِـه‌باشی در پانزدهم محرم ۱۲۱۵ ه‍. ق. (۱۸ خرداد ۱۱۷۹ ه‍. خ) در تهران متولد شد. پدرش از اعیان قریهٔ چارده هزارجریب (که امروزه تبدیل به شهری در شهرستان دامغان شده) و در زمانآقامحمد خان خزانه‌دار بود و در دوران فتحعلی شاه نیز این شغل را ادامه داد. رضاقلی خان در شیراز به تحصیل دانش پرداخت. در سفر فتحعلی شاه به اصفهان مورد توجه شاه قرار گرفت و لقب امیرالشعرایی یافت. پس از فتحعلی شاه، به دربار محمد شاه و سپس ناصرالدین شاه راه یافت و از طرف ناصرالدین شاه به ریاست مدرسهٔ دارالفنون رسید. در سال ۱۲۶۷ قمری پس از پایان جنگ با ترکمانان ناحیهٔسرخس، به دستور امیرکبیر به‌عنوان سفیر به خوارزم رفت. هدف مأموریت او که یک سال به طول انجامید، آگاهی‌یابی از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

سوزنیِ سمرقندی (درگذشتهٔ ۵۶۲ یا ۵۶۹ هجری قمری)شاعر ایرانی قرن ششم هجری است.

سوزنی سمرقندی

شمس‌الدین تاج‌الشعرا محمدبن علی سمرقندی. وی در ابتدای جوانی برای کسب دانش به بخارا رفت. و به قولعوفی به‌سبب تعلق خاطر به شاگرد سوزنگری به آموختن آن صنعت مشغول شد. سوزنی سمرقندی معاصر ارسلان خان محمد از آل افراسیاب و سنجر آتسزبن محمد خوارزمشاه بوده است. وی با عمعق بخاری، سنایی غزنوی،انوری ابیوردی، محمد معزی، ادیب صابر و رشیدی سمرقندی معاصر بوده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

عبدالعزیز پسر منصور مشهور به عَسجَدی مروزی شاعر ایرانی است که در اواخر سدهٔ چهارم و اوایل سدهٔ پنجم هجری می‌زیست. وی از شاعران دربار سلطان محمود غزنوی بود. گمان برده می‌شود که وی پس از مرگ سلطان محمود در دربار پسر وی سلطان مسعود غزنوی و همچنین پس از وی در دبار سلطان مودود غزنوی پسر سلطان مسعود نیز شاعری می‌کرد.وی در اشعار خود آنان را مدح نموده است. عسجدی از شاعرانی است که در فتح "سومنات" به دست سلطان محمود، قصیده‌ای در تهنیت ساخته که آن قصیده در کتاب‌های تراجم ضبط شده و مشهور است. وفات او در سال ۴۳۲ ه.ق ذکر نموده اند. از اشعار او جز چند قصیده و مقداری اشعار پراکنده چیزی باقی نمانده است.

 

[Najva❁]

اَبوزَید محمد غضائری رازی (درگذشتهٔ ۴۲۶ قمری) شاعرایرانی، از شاعران بزرگ عراق و از مداحان امرای آخردیلمی در ری و نیز سلطان محمود غزنوی بوده‌است. لقب شعری او غضایری است؛ غضاری هم نوشته‌اند. غضایری یعنی کسی که منسوب است به گلی که به آن گل سفال سازند. تذکره‌نویسان متاخر همچون دولتشاه سمرقندی در شرح احوال غضائری نوشته‌اند که او از ولایت ری به عزم خدمت سلطان محمود به غزنین رفت و در خدمت او تقرب بسیار یافت، و محسود شاعران دربار شد، چنانکه عنصری بر او رشک برد و دیوان او را در حضورش به آب شست . لیکن اولاً غضائری در قصیده‌ای که در جواب عنصری ساخته و به غزنین فرستاده اشارات صریح به دوری از غزنین دارد، و ثانیاً مسعود سعد در اشارتی که به غضائری و قصیدهٔ لامیه او دارد به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

میرزا رضی مشهدی در سالی نامعلوم در مشهد زاده شد، پدرش ابوتراب به فطرت تخلص داشت و شاعر بود که به هندوستان مهاجرت نمود و در سال ۱۶۵۰م/۱۰۶۰ق درحیدرآباد دکن درگذشت. رضی پیش از درگذشت او به هند رفته بود. در شعبان ۱۰۶۵/ژوئن ۱۶۵۵ او در دربار شاه جهان قصیده‌ای در مدح او برخواند و دو هزار روپیه صله دریافت. سپس به خدمت داراشکوه درآمد و نزد او پایگاهی یافت. یک بار از داراشکوه ده هزار روپیه صله گرفت. دانش مشهدی مدتی در بنگال نزد محمدشجاع بود و در سال ۱۰۷۲ق/۱۶۶۲م به زادگاهش بازگشت.
میر رضی در سال ۱۰۷۶ق/۱۶۶۵–۶م در مشهد درگذشت. ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:

دانش مشهدی آن نادره‌گوشد چو ناگه رهی راه بهشتلاله‌وش، سوز غم و ماتم اوداغ‌ها بر دل احباب بهشتبود نامش چو رضی، تاریخشکلک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Najva❁]

محمدقلی تهرانی در سالی نامعلوم در تهران زاده شد. به روزگار شاهجهان به هندوستان مهاجرت کرد و نزد او جایگاهی یافت. به سبک هندی سروده و سلیم تخلص گرفته. «در سرودن اقسام شعر و آوردن مضامین بکر و تازه دستی داشته‌است.» در هند، نخست نزد اسلام خان وزیر اعظم خدمت نمود، «در مدح او شعر بسیار گفته، اگرچه شهرتی در اخذ معنی مردم دارد اما معانی غریب و لطیف هم زادهٔ طبع خود دارد». در وصف کشمیر یک مثنوی تمام سرود.
سلیم تهرانی در سال ۱۰۵۷ق/۱۶۴۷م در هند درگذشت، ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:

تا که از دست داده‌است سلیمبا ندم گشته روزگار ندیم
آنکه از زادن همانندشمی‌توان گفت شد زمانه عقیم
نکته‌سنجی که معجز قلمشبرتر آمد ز معجزات کلیم
در جهان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.