تفسیر شعر تفسیر غزل ۳۸۵ دیوان حافظ

[SETAYESH.MO]

بیت اول

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان​

خدایا، آن آهوی مشک آلود را به موطنش ختن و آن سرو بلندقامت نازرفتار را به بوستان باز آور.

 

[SETAYESH.MO]

بیت دوم

دل آزرده ما را به نسیمی بنواز
یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان​

خاطر ملول و رنجیده ما را با وزش باد ملایم از جانب کوی دوست نوازش کن، به این معنا که جان از تن به در رفته را به تن باز گردان.

 

[SETAYESH.MO]

بیت سوم

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند
یار مهروی مرا نیز به من بازرسان​

همانطور که ماه و خورشید به فرمان تو به سرمنزل خود می‌رسند، محبوب ماه رخسار مرا نیز به من برگردان.

 

[SETAYESH.MO]

بیت چهارم

دیده‌ها در طلب لعل یمانی خون شد
یا رب آن کوکب رخشان به یمن بازرسان​

چشم‌ها در انتظار آن لب‌های سرخ لعل‌مانند به خون نشست، خدایا، آن لعل یمنی و آن ستاره درخشان یعنی شعرای یمنی را به سرزمین خودش یمن برگردان.

 

[SETAYESH.MO]

بیت پنجم

برو‌ ای طایر میمون همایون آثار
پیش عنقا سخن زاغ و زغن بازرسان‌​

ای پرنده خوش‌یُمن مبارک‌پی یعنی‌ ای هدهد، به پیش سیمرغ برو و پیام ما زاغ و زغن‌ها یعنی پرندگان کوچک بی‌ارزش را به او برسان.

 

[SETAYESH.MO]

بیت ششم

سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات
بشنو‌ ای پیک خبرگیر و سخن بازرسان​

پیام ما این است که ما زندگانی بدون تو را نمی‌خواهیم.‌ ای قاصد پیام‌رسان این پیغام را به گوش گیر و ببر و پاسخ آن را بیاور.

 

[SETAYESH.MO]

بیت هفتم

آن که بودی وطنش دیده حافظ یا رب
به مرادش ز غریبی به وطن بازرسان​

خدایا، آن کسی که جای او در چشم‌های حافظ بود، همانطور که دلش می‌خواهد از غربت به وطنش برگردان.