دنباله دار مشاعره…

[Kuhiyar]

انگشت به لب مانده ام از قاعده‌ی عشق
ما یار ندیده تب معشوق کشیدیم

صائب

مرحبا ای پیکِ مشتاقان بده پیغامِ دوست
تا کُنم جان از سرِ رغبت فدای نامِ دوست

#حافظ.

 

[m.sina]

مرحبا ای پیکِ مشتاقان بده پیغامِ دوست
تا کُنم جان از سرِ رغبت فدای نامِ دوست

#حافظ.

تو سنگ سیه بوسی من چشم سیاهی را
مقصود یکی باشد بیگانه چه می دانی

دستار گروگان ده در پای بتی، جان ده
اما تو زجان غافل جانانه چه می دانی

مولانا

 

[Kuhiyar]

تو سنگ سیه بوسی من چشم سیاهی را
مقصود یکی باشد بیگانه چه می دانی

دستار گروگان ده در پای بتی، جان ده
اما تو زجان غافل جانانه چه می دانی

مولانا

یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر یاد نکرد
به وداعی دلِ غمدیدهٔ ما شاد نکرد

حافظ.

 

[m.sina]

یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر یاد نکرد
به وداعی دلِ غمدیدهٔ ما شاد نکرد

حافظ.

درد بر من ریز و درمانم مکن
زانکه درد تو ز درمان خوشتر است

می‌نسازی تا نمی‌سوزی مرا
سوختن در عشق تو زان خوشتر است

عطار

 

[Kuhiyar]

درد بر من ریز و درمانم مکن
زانکه درد تو ز درمان خوشتر است

می‌نسازی تا نمی‌سوزی مرا
سوختن در عشق تو زان خوشتر است

عطار

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود

حافظ.

 

[m.sina]

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود

حافظ.

در مذهب ما محب و محبوب یکیست
رغبت چه بود راغب و مرغوب یکیست

گویند مرا که عین او را بطلب
چه جای طلب طالب و مطلوب یکیست

شاه نعمت الله

 

[Kuhiyar]

در مذهب ما محب و محبوب یکیست
رغبت چه بود راغب و مرغوب یکیست

گویند مرا که عین او را بطلب
چه جای طلب طالب و مطلوب یکیست

شاه نعمت الله

تفاوتی نکند قدر پادشایی را
که التفات کند کمترین گدایی را

سعدی.

 

[m.sina]

تفاوتی نکند قدر پادشایی را
که التفات کند کمترین گدایی را

سعدی.

از عدالت نبود دور گَرش پرسد حال
پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

حافظ

 

[Kuhiyar]

از عدالت نبود دور گَرش پرسد حال
پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

حافظ

ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد
زآسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
حافظ.

 

[m.sina]

ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد
زآسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
حافظ.

ياد تو می وزد ولی ، بی خبرم ز جای تو
کز همه سوی مي رسد نکهت آشنای تو

غنچه طرف فزون کند جامه ز تن برون کند
سر بکشد نسيم اگر جرعه ای از هوای تو