دفتر درد و دل دفتر | دفتر درد و دل کاربر ف.سین

[F.Śin]

حسی که بعد از یک روزِ کامل تلاش برای بهتر کردنِ حالِت، بازم غمگین باشی<<<<<


بیست و سومِ بهمن | ۰۱:۲۵

 

[F.Śin]

غمگین بودن بخشی از زندگیِ ماست،
غمگین بودن، برای ادامه‌ی زندگی و تلاش و چنگ زدن به لحظاتِ شاد، ضروریه!
غمگین بودن... خب... .
گاهی خیلی خسته‌کننده‌ست،
اگر زمانش طولانی شه، احساس می‌کنی که فرسوده شدی و دیگه هیچ‌چیزی برای عمیقاً خوشحال کردن یا حتی غمگین‌تر کردنت وجود نداره:)
غمگین بودن منطقیه،
اما این‌که بخاطرِ غمگین بودن خودت، حتی شده ناخواسته اما دلِ دیگران رو بشکنی، شاید زیادی منطقی نباشه... .
اون لحظه انتظار داری همه‌ی آدم‌ها حالِت رو درک کنن و لازم نباشه چیزی رو براشون توضیح بدی، ولی وقتی همچی اون‌طور که انتظار داری پیش نمیره، تو کسی می‌شی که دیگری رو غمگین می‌کنه... و این غمگین کردن، سلسله‌وار ادامه پیدا می‌کنه، از آدمی به آدمِ دیگه.
نمی‌دونم،
شاید باید کمی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[F.Śin]

این‌طوریه که اول با آدم‌ها خداحافظی می‌کنی،
ماه‌ها بعد با خاطرات‌شون:))
دومی هم قدرِ اولی، سخته.


بیست و پنجم اسفند ۴۰۲ | ۱۳:۲۰

---

پ.ن: تایمش بذار این باشه؛)

 

[F.Śin]

بهم گفت کاش می‌شد بدون دل‌شکستن، هر رابطه‌ای رو تموم کرد؛ اینطوری دنیا جای زیباتری می‌شد.
بهش گفتم نمی‌شه، همیشه دلِ یه نفر می‌شکنه.

ولی دارم فکر می‌کنم چقدر قشنگ می‌شد همچی، اگه کسی دلش نمی‌شکست یا دلِ کسی‌و نمی‌شکستیم:)
این‌طوری حداقل آدم‌ها انرژی‌شونو برای حل مسائل دیگه می‌ذاشتن، تا تلاش برای برگشتن دوباره به زندگی، دوباره اعتماد کردن، دوباره به یه نفر یه احساسی‌و پیدا کردن، دوباره دل‌بستن... .
آره، اون‌طوری دنیا واقعاً قشنگ می‌شد.

پنجم فروردین ۴۰۳ | ۲۱:۵۸
سه ماه...

 

[F.Śin]

اوایل دی ماهِ ۴۰۲،
فکر می‌کردم زمان کاری ازش بر نمیاد،
اواسط فروردین ۴۰۳،
فکر می‌کنم که اتفاقاً اشتباه می‌کردم.
بعضی وقتا فکر می‌کنی، زخمت همیشه تازه می‌مونه و دردت هیچ‌وقت یادت نمیره.
باید بهت بگم که تا حدی درست فکر می‌کنی؛ ولی فقط اون قسمتشو که با خودت می‌گی دیگه “یادم نمیره”. یادت نمیره چه روزا و شبایی‌و گذروندی و چی بهت گذشت اما از یه جا به بعد، عادی می‌شه.
به اون زخم، به اون درد، به اون نبود، به خیلی چیزها(به واسطه‌ی همون گذرِ زمان) عادت می‌کنی.
انگار بزرگ‌تر می‌شی، آستانه‌ی تحملت بیشتر می‌شه،
اتفاقاً یاد می‌گیری با وجود اون زخمه که شاید دیگه خوبم نشه و گاهاً یادآوری شه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[F.Śin]

دلتنگِ آغوش امن خانواده... .

۲۶ فروردین ۴۰۳ | ۰۰:۳۶

 

[F.Śin]

ولی امتحانای میان‌ترم باعث می‌شن غصه‌هاتو یه شب بذاری کنار، پونصد برابر غصه‌ی امتحانه رو بخوری :>

سوم اردیبهشت ۴۰۳ | ۲۳:۴۷

 

[F.Śin]

امتحانه می‌گذره،
ممکنه خیلی نتیجه‌ی دلخواهتو نگیری،
ولی می‌دونی چی مهمه؟
تو هر روز داری آدمِ با تجربه‌تری می‌شی:)
یاد می‌گیری به‌جای خیلی از چیزایی که نباید غصه‌شونو بخوری،
چیزای دیگه رو اولویت خودت بذاری،
مثل کار کردن، مثل مستقل شدن، مثل تغییر کردن و ساختنِ آدمی بهتر از دیروزت شاید.
خواستم ثبت کنم روزایی رو که با تمام بی‌تجربگی اما سعی می‌کنم کار کردن‌و یاد بگیرم، خیلی خوبه... ازم یه آدم بهتر، پخته‌تر و شاید منطقی‌تر می‌سازه که تصمیم گرفته گاهی غمگینیِ دیروزش‌و یادش بره.
این تاریخ، شاید یه روز مابین بقیه‌ی دغدغه‌ها فراموش شد...

ششم اردیبهشت | ۱۲:۵۳