زنده به گور کردن، روش متداولی برای گرفتن جان محکومان در دوره قاجار و قبل از آن بود !
منتها در این دوره، برخی شاهزادگان، به تبع سنت مغولان، ابتکار به خرج میدادند و همه بدن محکوم را دفن نمیکردند. گاه فرد را سر و ته درون زمین میکاشتند تا پاهایش بیرون باشد و عبرت خلق شود و زمانی دیگر، محکوم را تا گردن در خاک فرو میکردند و تنها سرِ او را بیرون میگذاشتند تا به تدریج بمیرد؛ معمولاً چهره محکوم بر اثر فشار خاک، حالت وحشتناکی به خود میگرفت؛ حالتی که صاحب منصبان از آن برای زهر چشم گرفتن از مردم، سود میبردند.
منبع: اپ