متن کامل ابیات غزل شماره 109 دیوان خواجه حافظ شیرازی
ابیات 1 الی 7
1) دیریست که دلدار پیامی نفرستاد / ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
2) صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران / پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد
3) سویِ منِ وحشی صفتِ عقل رمیده / آهو روشی کبکِ خرامی نفرستاد
4) دانست که خواهد شدنم مرغِ دل از دست / وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
5) فریاد که آن ساقیِ شکّر لبِ سرمست / دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
6) چندانکه زدم لافِ کرامات و مقامات / هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
7) حافظ به ادب باش که واخواست نباشد / گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
