ویژه دفتر عکاسی | مائین کاربر انجمن یک‌رمان

[MAEIN]

برام سوال بود که چرا چشم همه‌ی گربه‌های موزه‌ی ملی ناقصه؟
بعد دیدم احتمالاً توان این رو نداشتن که شبانه‌روز زیبایی‌های ایران باستان و عظمت دوره‌ی هخامنشی رو ببینن و با اوضاع فعلی مقایسه‌ش کنن.

 

[MAEIN]

#موزه‌ی‌ـ‌عبرت

آزادی رایگان نیست!

 

[MAEIN]

حتی حشرات هم برای بقا مجبورن هم‌رنگ این دنیای کثافت بشن.

پ.ن: نزدیک خونه‌تکونیه. یه‌نفر حواسش به گردوخاک روی این بدبخت باشه.

 

[MAEIN]

مایکرو از شیشه‌ی پنجره‌ی مورد علاقه‌م.

پ.ن: اولین روزی که اومدم توی این خونه،
این سوال برام پیش اومد که ممکنه لحظه‌ای، آنی، ثانیه‌ای خاطرش رو بخوام و وقتِ تخلیه، ذاتِ وابسته‌ی انسانیم گل کنه؟ یعنی ببینم یه‌جورایی واسه‌ی این خونه رختِ دلمو تنگ کرده‌م؟
الان تقریباً سه‌سال می‌گذره و باید بگم بله، این ذاتِ افسارگسیخته ذره‌ذره خاطراتش رو ریخت به پای تاروپودِ اجزاء اطرافش و نه رختِ دلشو، کل اون موجود ضربان‌دار ناآروم رو بهش باخت.

 

[MAEIN]

پ.ن: چرا کاغذدیواری از این فاصله تقریباً شبیه اثر انگشته؟
شاید هم اثریه که صاحبین قدیمی اتاق با خاطرات‌شون روش حک کرده‌ن و روی یه دیوار کامل، هرکسی در حد یه بند انگشت که صرفاً مختص خودشه سهم داره. کسی چه می‌دونه؟

 

[MAEIN]

آخرین سفر اسفندماه ۱۴۰۳ زیادی خوش‌ذوق بود. برکت داشت و بی‌منت و بدون خساست ما رو مهمون چندتا قابِ سفید و دوست‌داشتنی کرد.

 

[MAEIN]

سکوتِ برف‌آلود.




پ.ن: عمیقاً از تموم‌شدن زمستون دل‌گیرم. چرا تایم روشن‌بودن وسایل گرمایشی این‌قدر از تایم جون‌کندنِ کولر و این مزخرفات کم‌تر بود؟
بیزارم ازت هوای خوب بهاری.
بدرود سرما.