ویژه دفتر عکاسی | مائین کاربر انجمن یک‌رمان

[MAEIN]

برام سوال بود که چرا چشم همه‌ی گربه‌های موزه‌ی ملی ناقصه؟
بعد دیدم احتمالاً توان این رو نداشتن که شبانه‌روز زیبایی‌های ایران باستان و عظمت دوره‌ی هخامنشی رو ببینن و با اوضاع فعلی مقایسه‌ش کنن.

 

[MAEIN]

#موزه‌ی‌ـ‌عبرت

آزادی رایگان نیست!

 

[MAEIN]

حتی حشرات هم برای بقا مجبورن هم‌رنگ این دنیای کثافت بشن.

پ.ن: نزدیک خونه‌تکونیه. یه‌نفر حواسش به گردوخاک روی این بدبخت باشه.

 

[MAEIN]

مایکرو از شیشه‌ی پنجره‌ی مورد علاقه‌م.

پ.ن: اولین روزی که اومدم توی این خونه،
این سوال برام پیش اومد که ممکنه لحظه‌ای، آنی، ثانیه‌ای خاطرش رو بخوام و وقتِ تخلیه، ذاتِ وابسته‌ی انسانیم گل کنه؟ یعنی ببینم یه‌جورایی واسه‌ی این خونه رختِ دلمو تنگ کرده‌م؟
الان تقریباً سه‌سال می‌گذره و باید بگم بله، این ذاتِ افسارگسیخته ذره‌ذره خاطراتش رو ریخت به پای تاروپودِ اجزاء اطرافش و نه رختِ دلشو، کل اون موجود ضربان‌دار ناآروم رو بهش باخت.

 

[MAEIN]

پ.ن: چرا کاغذدیواری از این فاصله تقریباً شبیه اثر انگشته؟
شاید هم اثریه که صاحبین قدیمی اتاق با خاطرات‌شون روش حک کرده‌ن و روی یه دیوار کامل، هرکسی در حد یه بند انگشت که صرفاً مختص خودشه سهم داره. کسی چه می‌دونه؟

 

[MAEIN]

آخرین سفر اسفندماه ۱۴۰۳ زیادی خوش‌ذوق بود. برکت داشت و بی‌منت و بدون خساست ما رو مهمون چندتا قابِ سفید و دوست‌داشتنی کرد.

 

[MAEIN]

سکوتِ برف‌آلود.




پ.ن: عمیقاً از تموم‌شدن زمستون دل‌گیرم. چرا تایم روشن‌بودن وسایل گرمایشی این‌قدر از تایم جون‌کندنِ کولر و این مزخرفات کم‌تر بود؟
بیزارم ازت هوای خوب بهاری.
بدرود سرما.

 

[MAEIN]

پ.ن: من هرچقدر از آرامش این پنجره بگم کم گفته‌م. یه‌سری اوقات باید یکم بیش‌تر زوم کنی تا زیبایی‌‌های مخفی‌شده رو ببینی.
همیشه دور نمون. یکم برو نزدیک‌تر تا یه جهان دیگه رو عمق هر موجود و شیٔ تکراری و ساده کشف کنی.