یه افسانه قدیمی جنوبی هست که میگه: آدم کلا دو دسته اند یکی آدم برونگرا و یکی آدم درونگرا زمانی که خدا میخواستد هرکدوم از این انسان هارو خلق کنه موقع خلق درونگرایان از خاک اقیانوس و و شن ماسه آتش فشان ها استفاده کرد که شخصیت ساکت و آرامش و پر از نشخوار فکری خلق کرد و زمانی که میخواست برونگرایان خلق کنه، از ماسه کنار اقیانوس که حسابی امواج و طوفان تحمل کرده برداشت و کمی از خاک زحل که درد گرمای خورشید دیده و تحملش بالاست خلق کرد تا بتوند همو تکمیل کنند و باهم هم روح خوب و جسم سلامت داسته باشند
افسانهی ماه و خورشید:
چند وقت پیش از یکی از دوستام پرسیدم:"به نظرت چرا شبها آدم بیشتر احساس ناراحتی و دلتنگی میکنه؟"
یکم فکر کرد،گفت:"خب چون تنهاتره.کسی پیشش نیست و سرشم گرم کاری نیست."
-این درسته...اما از نظر من میدونی چرا شبها ناراحتی و دلتنگی بیشتره؟
-چرا؟
-یه شب،یا یه روز،خورشید و ماه همو ملاقات میکنن.ماه عاشقِ و دلباختهی خورشید بوده...اما خورشید معلوم نبود که ماه رو دوست داره یا نه.خلاصه ساعتها میگذره و ماه فراموش میکنه که آخرش خورشید میره و به شدت وابستهی خورشید میشه.
بلاخره وقت رفتن خورشید میرسه؛وقتی خورشید میره،ماه ناراحت و غمگین میشه.
از اون به بعد،هرشب،وقتی که ماه تابیدن رو شروع میکنه،با نورش که یادگارِ خورشیده،دلتنگی و ناراحتی رو بین تمام کرهی...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
یه افسانه کرهای هست که میگه: کسانی که ماه گرفتگی دارند در زندگی قبلیشون ماه عاشقشون شده بوده و یه شب که خواب بودند ، در خواب توسط ماه بوسیده شدند و جای بوسهی ماه برای همیشه روی بدنشون مونده .
یه افسانه هست که میگه: اگه شما رنگین کمون رو دوست داشته باشید یعنی شما فرشته ای بودید که از اول رنگین کمون تا آخرش رو پرواز کردید و به این دنیا رسیدی .
یهافسانه هست که میگه :
بارون روح آدماییه که از ته دلشون آرزو کردن دیگه تو این دنیا نباشن. اینجوری الهه آب قسمتی از روحشون که درد میکشیده رو تبخیر کرده، نوازشش کرده و صافش کرده. بعد با ابرها الکش کرده و ریخته پایین . و گذاشته رو پنجره اون آدما سر بخورن. برای اینکه بهشون بگه: غم آب شدنیه . غم فرو ریختنیه .
یه افسانه قدیمی هست که می گه:
بهترین و صمیمی ترین دوستی که الان توی زندگیت داری و خیلی از رفتار و حالت هاتون شبیه به همه توی زندگی قبلی یکی از اعضای خانواده ات بوده.