چالش چالش دست خط | سری دوم

ملیکـا · 18/4/24

- بسم الله الرحمن الرحیم -
سلام خدمت همگی
خب ماجرای چالشِ دوره‌ای (دست‌خط) از این قراره که ما به شما ضرب‌المثل یا شعر میدیم و قراره یک پارت به اندازه‌ی دلخواه خودتون دلنوشته بنویسید.
بعد از اینکه نوشتید تو این تاپیک می‌فرستید تا توسط مدیران ادبیات بررسی بشه و اشکالاتتون رو بهتون بگیم.
از امروز 30 فروردین تا 10 اردیبهشت فرصت دارید تا دلنوشته‌های خودتون رو اینجا بفرستید.
علاوه بر اینکه این چالش باعث تقویت قلم خودتون میشه، در کنارش مدال هم داره. به بهترین افرادی که بتونن در سه دوره بهترین دلنوشته رو بنویسن مدال تعلق می‌گیره.

این دوره دوتا ضرب‌المثل و دوتا شعر می‌دیم؛ می‌تونید از بینشون انتخاب کنید و درمورد یکیشون دلنوشته بنویسید...

RAPUNZEL · 23/4/24

به نام خدا
شعر دو

پشت دستگاه ایستاده بود. عطر قهوه‌ی تازه دم شده با صدای ملایم موسیقی پس زمینه، حس آرامش را در وجودش روشن کرده بود؛ اما این آرامش با دیدن او، مانند ابر طوفانی که آسمان آفتابی قلبش را تاریک می‌کند، از بین رفت! سعی کرد روی کارش تمرکز کند و دستپاچه، خاطرات عشقشان را زیر لایه‌هایی از شیر جوشیده و اسپرسو دفن کند؛ اما حضور او صدای آژیری بود که نمی‌توانست نشنیده بگیرد!
تظاهر به خونسردی در هر حرکتش مشهود بود. هر لبخندی که به مشتری میزد یادآور خنده‌هایی بود که یک‌بار به اشتراک می‌گذاشتند. تلاش کرد خود را با صدای فنجان و خش‌خش دستگاه اسپرسوساز مشغول کند، اما چهره‌ی او، مانند شبحی از گذشته در او مانده بود! غرقش شد انگار. با همان رنگ‌های هماهنگ؛ هنوز هم سلیقه‌ی پوشش را می‌دانست...

FATEMEH.83 · 23/4/24

شعر(۱)
گاه باید روئید، از پسِ آن باران، گاه باید خندید، بر غمی بی‌ پایان
___________________
قطره قطره سیل از هر گوشه بدنش فرو می‌ریزد!
هر قدمی که برمی‌دارد یک تکه‌اش روی زمین قلت می‌خورد، و هر بار نجوای ملتمس دختربچه درونش رج به رجِ قلب وامانده‌اش را ریش می‌کند...!
ماه با دیدن چشمان دریازده‌اش به خاک و خون افتاده و لباس سپیدش کفن شده برای تن از جان گذشته‌اش!
بغضِ ستاره را بو می‌کشد، نگاهش را قرض می‌دهد به اویی که یک چشمش اشک و یک چشمش خون است؛ او هم وجودش از غم دخترک آوار شده است!
در نقطه‌ای پرت ایستاده و خودم را به تماشا نشسته‌ام، می‌بینم که چگونه کلام کنایی دیگران تگرگ‌وار بر روحم می‌نشیند و چشمانم ترک برداشته و از بین ترک‌شان آب بیرون می‌زند، و قلبم بدجور تار و پودش درهم می‌سوزد و...

خاکستر · 24/4/24

1_یک چشم گریان و یک خندان
__________

-چیکه، چیکه، چیکه.
قلبم سوراخ شده. داره چیکه می‌کنه. خونَم آوُرد...
-خفه شو! حرف نزن. کاری نکن.

تورِ بلندِ روی موهاش، به گوشه‌ی لب‌هام رحم نمی‌کرد. می‌گرفتش، و با شوق به دو طرف کشش می‌آورد. سایه‌ی براق پشتِ پلکش، پروانه‌های محض بودن. لباسِ پف‌دارِ عروسی‌اش، نورِ مطلق بود.
اما قدمی که به عقب گذاشت، لبخندم رو خیس می‌کرد.
بوی گوشت سوخته می‌دم. به خاطر همین دورتر می‌شد؟ برگرد، برگرد، برگرد. خودم رو بو کردم. بوی گوشت سوخته حال‌به‌هم‌زنه.
گفتم: برگرد.
با هر قدمی که به عقب برمی‌داشت، دست‌هام بیشتر به گزگز می‌افتادن؛ برای چنگ‌ زدن، برای گرفتن، برای حبس کردن.
اما، اون برنمی‌گشت.
نشستم. سرم رو درونِ تاریکی میانِ پاهام کشیدم و به پروانه‌هایی که دورِ قلبِ...

Birdy · 25/4/24

شعر یک
کاری نمی‌کند می‌رود ژولیده در ایوان، چشم می‌دوزد به آفتاب و میگذارد پرنده بر سرش آواز بخواند!
کاری نمی‌کند اما می‌داند که هنوز در تقلای یافتن زندگی‌ست.
پیرهنش را چروکیده می‌پوشد اما به آن عطر می‌زند
و دیگر یادش می‌رود به گلدان آب دهد و می‌گذارد باران و آفتاب آن را بزرگ کنند.
دیگر نمی‌تواند دعا کند اما با صدای اذان گریه‌اش می‌گیرد و می‌گذارد هوا در روحش بچرخد.
حساب و کتاب هیچ چیز را نمی‌کند!
نه خنده‌‌هایش
نه روزهایی که به چهل می‌رسند
و نه لباس‌های رنگی که بی‌محابا می‌پوشد.
او قول داده‌است قول داده، حتی بی او لبخند بزند
گرچه کوچک، گرچه محو.
حتی اگر هیچ وقت شباهتی به طرح لبخند نداشته باشد.

Natanahi · 27/4/24

شعر ۱
در تاریکیِ شب‌های غمگین زندگی، گاهی باید روئید و زیر بارانِ اشک‌ها، آهسته روی خاک زندگی پا گذاشت. بارانی که گریه‌هایمان را با خود می‌برد و بر دلِ نازکِ امید ما، به شکلِ خفه‌کننده‌ای فشار می‌آورد، ما را به سمتِ تسلیمِ تلاطمات بی‌پایان زندگی می‌کشاند.
و در این ساعتِ سرد و تاریک، می‌خواهیم بخندیم، اما دست‌های سردِ غم و درد، سنگینی‌های سختِ بی‌انتهایِ وجودمان را بر دوش می‌آورند. بی‌پایانیِ غم و رنج، مانند نازلی از آسمانِ تاریک، بر دلِ زخم‌دیده‌ی ما فرود می‌آید و با هر قطره‌اش، شور و زندگی را از چشمان ما می‌رباید.
در این روزهایی که امید به زندگی، مانند پرنده‌ای از دستان ما فرار می‌کند، ما نیز با لبخندی غمگین، با دلی شکسته و امیدی تلخ، در تاریکیِ زندگی سرگردان می‌شویم، امیدوار به یافتنِ...

ANAM CARA · 18/6/24

RAPUNZEL گفت
به نام خدا
شعر دو

پشت دستگاه ایستاده بود. عطر قهوه‌ی تازه دم شده با صدای ملایم موسیقی پس زمینه، حس آرامش را در وجودش روشن کرده بود؛ اما این آرامش با دیدن او، مانند ابر طوفانی که آسمان آفتابی قلبش را تاریک می‌کند، از بین رفت! سعی کرد روی کارش تمرکز کند و دستپاچه، خاطرات عشقشان را زیر لایه‌هایی از شیر جوشیده و اسپرسو دفن کند؛ اما حضور او صدای آژیری بود که نمی‌توانست نشنیده بگیرد!
تظاهر به خونسردی در هر حرکتش مشهود بود. هر لبخندی که به مشتری میزد یادآور خنده‌هایی بود که یک‌بار به اشتراک می‌گذاشتند. تلاش کرد خود را با صدای فنجان و خش‌خش دستگاه اسپرسوساز مشغول کند، اما چهره‌ی او، مانند شبحی از گذشته در او مانده بود! غرقش شد انگار...

ANAM CARA · 18/6/24

HORZAD_ES گفت
شعر(۱)
گاه باید روئید، از پسِ آن باران، گاه باید خندید، بر غمی بی‌ پایان
___________________
قطره قطره سیل از هر گوشه بدنش فرو می‌ریزد!
هر قدمی که برمی‌دارد یک تکه‌اش روی زمین قلت می‌خورد، و هر بار نجوای ملتمس دختربچه درونش رج به رجِ قلب وامانده‌اش را ریش می‌کند...!
ماه با دیدن چشمان دریازده‌اش به خاک و خون افتاده و لباس سپیدش کفن شده برای تن از جان گذشته‌اش!
بغضِ ستاره را بو می‌کشد، نگاهش را قرض می‌دهد به اویی که یک چشمش اشک و یک چشمش خون است؛ او هم وجودش از غم دخترک آوار شده است!
در نقطه‌ای پرت ایستاده و خودم را به تماشا نشسته‌ام، می‌بینم که چگونه کلام کنایی دیگران تگرگ‌وار بر روحم می‌نشیند و چشمانم ترک برداشته و از بین ترک‌شان...

چالش چالش دست خط | سری دوم

گزینه‌های بیشتر

ملیکـا

امضا : ملیکـا

RAPUNZEL

FATEMEH.83

امضا : FATEMEH.83

خاکستر

Birdy

امضا : Birdy

Natanahi

امضا : Natanahi

ANAM CARA

امضا : ANAM CARA

ANAM CARA

امضا : ANAM CARA

موضوعات مشابه