کمیک کمیک | فلش گوردون

[₰جادوگرِخویش₰]

پس از موفقیت چشم‌گیر جنگ ستارگان در سال ۱۹۷۷، تعداد زیادی فیلم و سریال در سبک اپرای فضایی ساخته شد که سطح کیفی متفاوت داشتند، ولی طبعاً هیچ‌کدام در سطح جنگ ستارگان ظاهر نشدند. از میان این آثار، یکی از عناوینی که شاید بیشتر از هر فیلم دیگری حقانیت برای ساخته شدن داشت، فلش گوردون (Flash Gordon) در سال ۱۹۸۰ بود.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

دلیلش این است که در ابتدا جورج لوکاس قصد داشت اقتباسی سینمایی درباره‌ی فلش گوردون بسازد، چون او در دوران کودکی یکی از طرفداران پر و پا قرص سریال تلویزیونی فلش گوردون بود و اگر آثار اولیه‌ی فلش گوردون را بخوانید یا ببینید، خواهید دید که چقدر روی شکل‌گیری تخیل بصری لوکاس در ساختن جنگ ستارگان (خصوصاً اپیزود ۴) تاثیرگذار بوده است، ولی دینو د لائورنتس (Dino De Laurentis)، تهیه‌کننده‌ی سرشناس ایتالیایی که حقوق ساخت فیلم را در دست داشت، حاضر نشد آن را به لوکاس بفروشد و بدین ترتیب لوکاس تصمیم گرفت که فلش گوردون خود را بسازد. به این فکر کنید که اگر به لوکاس اجازه داده می‌شد فلش گوردون را بسازد، تاریخ فرهنگ عامه چطور تغییر می‌کرد. فکر کردن به بعضی از این سناریوهای «چه می‌شد اگر…؟» هوش از سر آدم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

فلش گوردون به‌نوعی نقطه‌ی پیوند دو جریان بزرگ و پرطرفدار در فرهنگ عامه است: کمیک‌های ابرقهرمانی و اپرای فضایی. این شخصیت برای اولین بار در سال ۱۹۳۴ به‌عنوان کمیک استریپی که هفتگی در روزنامه چاپ می‌شد پدید آمد. الکس ریموند (Alex Raymond)، خالق فلش گوردون، در ابتدا آن را به‌عنوان رقیبی برای قهرمان علمی‌-تخیلی محبوب آن روزها باک راجرز (Buck Rogers) طراحی کرد، ولی طولی نکشید که فلش گوردون هویت خود را پیدا کرد و در طول زمان محبوبیت آن به‌مراتب از باک راجرز بیشتر شد.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

فلش گوردون به‌نوعی نمونه‌ی اولیه (Prototype) برای کمیک‌های ابرقهرمانی نیز به حساب می‌آید. البته اسلوب کلی آن بیشتر به ادبیات عامه‌پسندانه (Pulp Fiction) مثل داستان‌های جان کارتر (John Carter of Mars) و باک راجرز شبیه است و سوپرمن همچنان اولین کمیکی است که در آن ابرقهرمان، آنطور که امروزه آن را می‌شناسیم، تعریف شد، ولی قدرت زیاد فلش گوردون، شجاعت و مهارتش در شکست دادن دشمنان، لباس و ظاهر نمادین‌اش و همچنین ذات قهرمانانه و نقش‌اش به‌عنوان ناجی همه نوید ادبیات قهرمانی را می‌دادند

 

[₰جادوگرِخویش₰]

فیلم فلش گوردون در سال ۱۹۸۰ تا به امروز تنها فیلم سینمایی و همچنین بزرگ‌ترین پروژه‌ی اقتباسی از این کمیک استریپ باقی مانده است. فیلم قرار بود دنباله داشته باشد، ولی به دلیل عملکرد ناامیدکننده‌ی آن در گیشه (البته به استثنای انگلیس و ایتالیا که فیلم در آن‌ها موفق عمل کرد) و همچنین دعوای سم جی جونز (Sam J. Jones)، بازیگر نقش فلش، با دینو د لائورنتیس سر دستمزد و خروج او از پروژه پیش از اتمامش (که به صداگذاری دوبلور روی دیالوگ‌هایش منجر شد)، پروژه‌ی ساخت دنباله برای آن لغو شد.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

فلش گوردون این روزها تقریباً بین توده‌ی مردم که فعالانه فرهنگ عامه را دنبال نمی‌کنند به دست فراموشی سپرده شده و برخلاف تمام آثاری که الهام‌بخش‌شان شد، موفق نشد به فرنچایزی ماندگار با قدرت جذب مخاطب بالا تبدیل شود. بزرگ‌ترین دلیل این عدم ماندگاری به شخصیت خود فلش برمی‌گردد. فلش قهرمانی بسیار بی‌مایه (یا به اصطلاح انگلیسی‌ها Bland) است.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

اگر کمیک‌استریپ‌های اولیه‌ی فلش گوردون را بخوانید، این موضوع بدجوری توی ذوق می‌زند. او کلیشه‌ای‌ترین تصویر موجود از کهن‌الگوی قهرمان است و اگر اسمش را با «قهرمان قصه» جایگزین کنید، احتمالاً هیچ تفاوتی در چیزی ایجاد نشود. در واقع د لائورنتیس بسیار تمایل داشت تا کرت راسل (Kurt Russell) نقش فلش را در فیلم بازی کند، ولی او به‌خاطر همین موضوع، یعنی کم‌عمق بودن و بی‌مایه بودن شخصیت، آن را رد کرد. شاید در نگاه اول اینطور به نظر برسد که او داشته خودش را دست‌بالا می‌گرفته یا لوس می‌کرده، ولی اگر کمیک استریپ‌ها را بخوانید، متوجه می‌شوید که هیچ‌کس نمی‌تواند فلش گوردون را به شکل شخصیتی جذاب و درگیرکننده ارائه کند، مگر این‌که آن را از نو تعریف کند.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

در این فیلم سم جی. جونز عملکرد بدی در نقش فلش ندارد، ولی مشکل اینجاست که بازی قابل‌قبول او مشکل تک‌بعدی بودن شخصیت فلش را حل نمی‌کند. فلش در کمیک‌استریپ اصلی بازیکن چوگان بود، ولی در این فیلم تخصص او به کوارتربک فوتبال آمریکایی تغییر داده شده است. کوارتربک بودن او احتمالاً یکی از هویت‌بخش‌ترین ویژگی‌های اوست. در اولین صحنه‌ی اکشن فیلم، فلش جسمی شبیه توپ بیضوی‌شکل فوتبال آمریکایی دستش می‌گیرد و مثل یک کوارتربک واقعی بین سیل بادی‌گاردهای مینگ سنگدل (Ming the Merciless)، شرور اصلی فیلم می‌دود و آن‌ها را زمین می‌زند، در حالی‌که دیل آردن (Dale Arden)، مثل یک پیش‌آهنگ یا چیرلیدر از کناری برایش هورا می‌کشد. این احتمالاً «فلش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

داستان کلی فیلم تا حد زیادی به کمیک‌استریپ وفادار است: مینگ سنگدل، دیکتاتور پلید سیاره‌ی مانگو (Mango) از روی بی‌حوصلگی تصمیم می‌گیرد زمین را نابود کند، ولی فلش گوردون، دیل آردن و هانز زوکوف (Hans Zukov) برای نجات دادن زمین به سیاره‌ی مانگو منتقل می‌شوند. در آنجا مینگ سنگدل، که شخصی بسیار شهوت‌ران است، با دیدن دیل آردن تصمیم می‌گیرد او را به‌عنوان همسر به حرمسرایش اضافه کند. فلش گوردون که خودش به دیل آردن علاقه‌مند است، در مقابل این تصمیم مقاومت می‌کند و با نیروهای مینگ درگیر می‌شود، ولی پرنسس آئورا (Aura)، دختر اغواگر مینگ خودش به فلش علاقه‌مند می‌شود و جان او را نجات می‌دهد.

 

[₰جادوگرِخویش₰]

فلش در جریان درگیری‌ها و تعقیب‌وگریزها متوجه می‌شود که نژادهای خیالی متنوعی که مینگ به آن‌ها حکومت می‌کند (مثلاً مردان بالدار یا مردان شیرنما که البته در فیلم حضور ندارند)، همه به‌خاطر سنگدلی مینگ به خون او تشنه‌اند و منتظر فرصتی هستند تا او را سرنگون کنند. دشمنی فلش با مینگ برای نجات دادن دیل آردن فرصتی مناسب برای نژادهای تحت‌سلطه‌ی مینگ فراهم می‌کند تا قیام‌شان را علیه او عملی کنند.