شاعر‌پارسی اشعار پویا جمشیدی

[زینب میشی]

من رفتنت را با دو چشم بسته‌ام دیدم

از بوسه‌هایت لابه‌لای گریه فهمیدم



قدِّ زمستانی‌ترین روز خدا سردی

تا گریه کردم، گریه کردی.. برنمی‌گردی؟



اسم تو را در شعرهایم خط‌خطی کردم

وقتی نباشی من به دنیا برنمی‌گردم



باران ببارد آسمان عطر تو را دارد

بغضت گریبان می‌درَد تا صبح می‌بارد



لبخند دارم می‌زنم با اینکه دلتنگم

دارم برای زندگی با مرگ می‌جنگم



| پویا جمشیدی |

 

[زینب میشی]

با تواَم عشق قسم خورده پنهانی ِمن
با تواَم بی خبر از حال و پریشانی ِ من
.
با تواَم لعنتیِ خالی از احساس بفهم
بی قرارت شده ام شاعره خاص بفهم
.
لعنتی خسته ام از دوری و بی تاب شدن
پای دلگیرترین خاطره ها آب شدن
.
لعنتی خسته ام از حال بدم، زخم نزن
بی تو محکوم به حبس ابدم، زخم نزن
.
باورم کن که به چشمان تو معتاد منم
پادشاهی که به جنگ آمد و افتاد منم
.
قافیه باختم و شعر سرودم یعنی
به هر آن کس که تو را دید، حسودم یعنی...
.
نفسم بندِ تو و درد مرا می خواند
بعدِ تو حسرت دنیا به دلم می ماند

.پویا_جمشیدی

 

[زینب میشی]

تهرانِ بی شما، شب و روزش جهنم است

من در نبودتان، سه دهه پیرتر شدم

تبعیدی ام، به اینکه کمی زندگی کنم

با زخم های حک شده بر روی باورم



تاریخِ من، به معجزه بی اعتقاد بود

با چشمتان، به خاک تنم حمله ور شدید

آتش گرفت جانم و با آیه هایتان

باعث شدید، یک شبه ایمان بیاورم



پویا جمشیدی

 

[زینب میشی]

پاییز، یعنی تو،

تو؛

چهار فصل من،

من..

متولدِ "هزار و سیصد و بعد از تو" ام.



پویا جمشیدی

 

[زینب میشی]

شاید اگر به عقب بر می‌گشتم، طور دیگری زندگی می‌کردم.

طور دیگری نفس می‌کشیدم و طور دیگری دنیا را می‌دیدم.

اگر به عقب بر می گشتم، باز هم برای دیدنت می‌آمدم، باز هم برای بودنت لحظه شماری می‌کردم، باز هم دلتنگت می‌شدم.

اگر به عقب بر می‌گشتم، باز هم دوستت داشتم، فقط به رویت نمی‌آوردم، تا همیشه غریبه بمانی.

آدم، از غریبه ها انتظاری ندارد.


پویا جمشیدی

 

[زینب میشی]

غرق یک خاطره باشی و به آخر برسی
به غم انگیزترین صفحه ی دفتر برسی

به سرت هی بزند تا بروی رو به عقب
که به یک حادثه یا یک غم بهتر برسی

از غزل کام بگیری و بسوزی هر شب
سر این رابطه اینبار به باور برسی

عشق یعنی که بخواهی و بمیری، ای وای!
آنقَدَر دیر ، دم رفتن او سر برسی

باخدا عهد ببندی و بگوید باشد
دست آخر که به یک شانه ی دیگر برسی

آرزوهای محال دل بی تو یعنی
لحظه ای چشم ببندم ، تو هم از در برسی

پویا جمشیدی

 

[زینب میشی]

نه! نگفتم دوستت دارم ولی جانم تویی
خالق هر لحظه از این عشق پنهانم تویی

-با نگاهت داغ یک رویای شیرین بر دلم
می نشانی تا بفهمم حکم ویرانم تویی

بیقراری میکند در شعر هم رویای تو
باعث بی تابی چشمان گریانم تویی

آمدی تا من فقط مومن به چشمانت شوم
ربّنا و آتنا”ی بین دستانم تویی”

گرگهای چشم تو، آدم به آدم می درند
من نمیترسم از آن وقتی که چوپانم تویی

عشق ِ دورم از کجای قلعه ام وارد شدی؟
که ندیدی در حریمم، ماه و سلطانم تویی

درد یعنی حرفی از نام تو در این شعر نیست
من غلط کردم نگفتم دین و ایمانم تویی

نه زلیخا هم نمیفهمد همین حال مرا
تا جهنم میروم حالا که شیطانم تویی

در غزلهایم شکستم، ذره ذره…راضی ام
منزوی باشم، نباشم،حرف پایانم تویی

تا قیامت در میان سینه حبست می کنم
تا قیامت حسرت چشمان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.