خودمم نمی دونم...!
راستش رو بخوای باید یه اعترافی بکنم!
ادم تا به چیزی علاقه ای نداشته باشه نمی تونه براش شعری بگه!
من وقتی شعر می گفتم که به چیزهایی که بهشون علاقه داشتم فکر می کردم. وقتی دوستام بهم ی گن راجب فلان موضوع شعر بگو خودم رو کاملا جای یکی از عاشقای اون چیز یا فرد قرار می دادم تا بتونم اون حس رو به خواننده القا کنم که اون شخص چقدر زیبا، سنگدل، خوب، بد و... است. فقط اینجوری میشه شعری گفت که به مزاق خواننده خوش بیاد. باید شعری نوشت که با تمام احساست اون رو لمس کردی:)))