در هر جزیره ی کشور اندونزی مراسم عروسی به شیوه ی متفاوتی برگزار می شود. اندونزی با داشتن بیش از ۳۰۰ گروه قومی و ۶ مذهب اصلی، نقطه تلاقی فرهنگ ها و تمدن های مختلفی است.
در یک عروسی سنتی قفقازی، داماد معمولاً یک کت سرکیسی به تن می کند که یک شمشیر به کمربند آن متصل است. عروس هم اغلب یک لباس عروس سفید انتخاب می کند که با نقش و نگارهای ملی تزئین شده است.
در عروسی های سنتی چین لباس عروس و داماد به رنگ قرمز است. در فرهنگ چینی، رنگ سفید نمادی از سوگواری و خاکسپاری است. در عروسی های چینی، وقتی عروس و داماد به عقد هم در آمدند، داماد روبنده ی قرمز رنگ عروس را از روی سرش بر می دارد.
در عروسی های سنتی هاوایی، داماد لباسی تماماً سفید می پوشد. حلقه های گل جزئی از تقریباً همه ی مراسم های عروسی در این جزیره هستند. عروس ها اغلب موهای خود را با گل های تازه تزئین می کنند.
بیشتر جوامع یهودی پوشش خاصی برای عروسی ندارند. اما یهودیان یمنی از این قاعده مستثنی هستند. دختران آن ها در روز عروسی خود لباس مخصوصی به تن می کنند که از اجدادشان به آن ها به ارث رسیده است.
در کره ی جنوبی، روز به روز به محبوبیت عروسی های سنتی افزوده می شود. داماد طبق سنت های باستانی، باید همسر خود را روی یک میز، بر روی پشتش حمل کند. این کار به طور نمادین نشان می دهد که عروس می تواند به همسرش تکیه کند.
عروسی های کشور بالی از حیث زرق و برق و رنگ و لعاب بسیار شگفت آور هستند. در عروسی های سنتی بالی، عروس و داماد لباس های کار شده ای به تن می کنند که جزئیات ظریف و در هم پیچیده ای دارند. علاوه بر این، معمولا هم عروس و هم داماد در طول مراسم تاجی از طلا بر سر دارند.
عروس های نیجریه اغلب لباس خود را به یک رنگ درخشان انتخاب می کنند و یک گله (Gele) هم بر سر می گذارند. گله سربند سنتی کشور نیجربه است. لباس های داماد هم از نظر زیبایی دست کمی از لباس عروس ندارد.