نقد فیلم Harry Potter and the Half-Blood Prince - هری پاتر و شاهزاده دو رگه

[..•Mαηiα•..]

خلاصه در یک کلام مالفوی هیچ‌وقت به عنوان شخصیتی که بتوان جدی‌اش گرفت به تصویر کشیده نشده بود. اما نقش او در «شاهزاده‌ی دو رگه» با تحول بزرگی روبه‌رو می‌شود و از آنجایی که برای ورود مالفوی به جمع شخصیت‌های شرور زمینه‌چینی‌ای صورت نگرفته بود، این اتفاق در این فیلم متقاعدکننده نیست. انگار پنج‌تا فیلم با محوریت دراکو مالفوی وجود دارد که ما هیچ‌کدامشان را ندیده‌ایم و یکراست از فیلم ششم داستان او را شروع کرده‌ایم. پس نه تنها پررنگ‌تر شدن نقش مالفوی در این فیلم مشکل شخصیت او را برطرف نمی‌کند، بلکه آن را بیش از پیش در دید قرار می‌دهد.

 

[..•Mαηiα•..]

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات «شاهزاده‌ی دو رگه» نحوه‌ی به تصویر کشیدن گذشته‌ی ولدمورت است. کاری که سازندگان با شخصیت ولدمورت در این فیلم می‌کند نه تنها برای «شاهزاده دو رگه» نقطه‌ی ضعف است، بلکه کلا یکی از نقاط ضعف مجموعه هم محسوب می‌شود. روی کاغذ ما در این فیلم باید اطلاعات بیشتری درباره‌ی تام ریدل به دست بیاوریم. اینکه او قبل از اینکه به جادوگر قاتل روانی سیاهی که می‌شناسیم تبدیل شود، چه جور آدمی بوده است و متوجه شویم چه چیزی در ذهنش می‌گذرد. اما در نهایت تنها چیزی که دستمان را می‌گیرد این است که تام آدم آب‌زیرکاه و شروری بوده است که دامبلدور او را از یتیم‌خانه به هاگوارتز آورده است. فیلم که تمام می‌شود اطلاعات جدیدی درباره‌ی شخصیتِ ولدمورت به دست نیاورده‌ایم و از زاویه‌ی دیگری به او نزدیک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[..•Mαηiα•..]

به جز حضور مرگ‌خوارها در پایان‌بندی، فیلم خالی از درگیری است. شاید به خاطر اینکه راز مرکزی فیلم هم اصلا درگیرکننده نیست. سری «هری پاتر» همیشه درباره‌ی یک مک‌گافین بوده است. مثلا در قسمت اول راز مرکزی درباره‌ی ماهیتِ سنگ جادو است یا در قسمت سوم، می‌خواهیم بدانیم زندانی آزکابان چرا می‌خواهد هری را بکشد. در این قسمت هم موضوع اصلی درباره‌ی هویت شاهزاده‌ی دو رگه است. اما مشکل این است که اسرار پیرامونِ این شخص هیچ‌وقت به اندازه‌ی فیلم‌های دیگر بااهمیت و کنجکاوی‌برانگیز نمی‌شود. هری و دوستانش برای کشف راز صاحب کتابی که پیدا کرده‌اند دست به ماجراجویی نمی‌زنند. چرا؟ به خاطر اینکه حواس داستان گرم چیز دیگری است: روابط عاشقانه‌ی کاراکترها در اوج دوران بلوغشان.

 

[..•Mαηiα•..]

دراکو در پنج فیلم قبلی شخصیت بی‌خاصیتی بوده است. پس، چگونه انتظار دارید تغییر ناگهانی‌‌اش در این فیلم توی ذوق نزند؟

اینکه روابط هری و دوستانش از حالت صرفا دوستانه خارج شود و حالت جدی‌تر و صمیمانه‌تری به خودش بگیرد، خیلی خوب است. این موضوع نه تنها تلاش آنها برای دفاع از یکدیگر در فیلم‌های بعدی را جدی‌تر می‌کند، بلکه بالاخره مرحله‌ی بعدی رشد آنها در طول این مجموعه حساب می‌شود. اما چشمتان روز بد نبیند، «شاهزاده‌ی دو رگه» در این زمینه یادآور سریال‌های عاشقانه‌ی ترکیه‌ای است! فیلم در زمینه‌ی پرداخت به روابط عاشقانه‌ی کاراکترهای اصلی یک فاجعه‌ی تمام‌عیار است. هری مخفیانه به جینی دل‌بسته است، فرد ناشناسی به هرمیون دل‌بسته است، رون به هرمیون دل‌بسته است، رون به لوندر دل می‌بندد، رون نمی‌خواهد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[..•Mαηiα•..]

. خلاصه اوضاع بدجوری قمر در عقرب است. ظاهرا فیلم از طریق این پیچیدگی‌ها قصد داشته احساسات پراغتشاش و دیوانه‌وار کاراکترها نسبت به یکدیگر را نشان بدهد، اما اصلا موفق نیست. پس به جای درک کردنِ ذهن درهم‌ریخته‌ی کاراکترها، نتیجه به کمدی سخیفی تبدیل شده که اصلا به بافت این مجموعه نمی‌خورد و از آنجایی که بخش بزرگی از داستان این قسمت را به خودش اختصاص داده، راه خلاصی از آن وجود دارد و ضربه‌ی منفی غیرقابل‌جبرانی به بدنه‌ی کلی فیلم زده است. «هری پاتر» تازه بعد از «زندانی آزکابان» شروع به پرداختن به موضوعات جدی و واقعی کرده بود و اپیزود به اپیزود در این کار بهتر شده بود و اگرچه پرداختن به ذهن کاراکترهای نوجوان‌‌مان در اوج دوران بلوغشان ضروری است (دوران بلوغی که با احتمال یک جنگ مرگبار گره خورده)،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[..•Mαηiα•..]

کمبودهای «شاهزاده‌ی دو رگه» فقط به ضعف در داستانگویی خلاصه نمی‌شود، بلکه عملکرد فیلم در زمینه‌ی کارگردانی هم دلسردکننده است. تمام بافت تصویری فیلم را یک‌جور رنگ‌ برنزی پوشانده است. مجموعه‌ی «هری پاتر» با چنین رنگ‌آمیزی‌هایی بیگانه نیست. ناسلامتی فیلمی مثل «زندانی آزکابان» را داریم که عمیقا در رنگ‌های خاکستری و آبی غرق شده است. تنها تفاوتشان این است که اتمسفر و راز مرکزی «زندانی آزکابان» چنین حال‌و‌هوایی را می‌طلبید. آنجا با فیلم مرموزی طرف بودیم که البته همان‌طور که به‌طور مفصل در نقدش حرف زدیم فقط به تیره و تاریک‌بودن خلاصه نشده بود، بلکه از آن به درستی استفاده می‌کرد. اما رنگ‌آمیزی برنزی «شاهزاده‌ی دو رگه» بی‌دلیل و زورکی و در نتیجه مصنوعی احساس می‌شود. فیلم به جز تیره کردن تصویر، از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[..•Mαηiα•..]

«شاهزاده‌ی دو رگه» و «محفل ققنوس» اگرچه از لحاظ ساختار داستانگویی خیلی به هم شبیه هستند و هر دو اپیزودهای مقدمه‌چینی برای آماده کردن همه‌چیز برای جنگ نهایی حساب می‌شوند، اما در حالی که «محفل ققنوس» کارش را به خوبی انجام می‌دهد و به مثال بارزی از دنباله‌های هدفمند تبدیل می‌شود، «شاهزاده‌ی دو رگه» نشان می‌دهد که بعضی‌وقت‌ها اگر کارتان را به درستی انجام ندهید، این قسمت‌ها پتانسیل تبدیل شدن به خسته‌کننده‌ترین و ملال‌آورترین اپیزودها را نیز دارند. نکته‌‌ی ناراحت‌کننده‌ی قضیه این است که «شاهزاده‌ی دو رگه»، قسمت مهمی است. در این قسمت است که باید ولدمورت را بهتر می‌شناختیم که نمی‌شناسیم. در این قسمت است که روابط کاراکترها باید وارد مرحله‌ی جدی‌تری می‌شد که این اتفاق به شکل بدی می‌افتد، در این...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.