همیشه یه حرفایی تو دلمون هست نه انجام شدنیه، نه میشه به زبون آورد ، نه کسی میفهمتش . اون کلمات مثه مسکن برات عمل میکنن وقتی مشغله فکری داری اونا رو میاری تو ذهنت پرورششون میدی گسترششون میدی و اونقدر حالت رو خوب میکنه که به یه ساعتی میرسی میبینی نصف روزت رفته و کارایی که باید انجام میدادی رو انجام ندادی و ذهنت رو مشغول فکر کردن و رویا پردازی کردی و اصلا نفهمیدی زمان چجوری گذشت ! اون جا همونجایی از زندگیه که وسط خنده یهو میزنی زیر گریه ...