متون و دلنوشته‌ها پآ‍رت‍ي‍ ک‍ل‍م‍آ‍ت ق‍❤ب‍ من‍ !

[آقای گودرزی]

می‌گویی خیاطی نمی‌دانی!
اما نگاهت را که به من می‌دوزی؛ به زمین وصله می‌شوم.

«وحید ابدار باشی نژاد »

 

[آقای گودرزی]

وزغی بودی و شهزاده ی این قصه شدی
ساکن برج غرورت شده‌ام من؛ به درک

 

[آقای گودرزی]

تو هیچ بودی و من از تو، خدایی بی بدل ساختم
خدایی چون تو را ساختن، به ایمانش نمی‌ارزد

 

[آقای گودرزی]

مث‍ِ باغْباني‍ کِه‍ اَز تَرس‍ِ گُرُسنِگی‍، بِه‍ درختي‍ آب‍ میدهد‍.
او درخت‍ را دوست‍ نَدارد.

 

[آقای گودرزی]

نبینمت که غریبی بیا در آغوشم
کدام خانه سزاوار توست جز وطنت؟

 

[آقای گودرزی]

‏مگه سیاه تر از آسمونی که ستاره هاش خودکشی کردن هست...؟!

 

[آقای گودرزی]

قند خون مادر بالاست
اما دلش
هميشه شور ميزند
برای ما

 

[آقای گودرزی]

دارم به اینکه بهت فکر نکنم، فکر میکنم.
هر ‌کار میکنم تهش ختم میشه به تو...
کاش میشد یه روز یه گوشه نشست،
ازصبح تا شب هی به تو فکر کرد.
هی فکر کرد ، هی فکر کرد...
انقدر که تموم شی؛
که دیگه فکری از تو برام نمونه!
یه عمره یه گوشه نشستم و دارم بهت فکرمیکنم.
تموم نمیشی، اما تمومم کردی!!!

 

[آقای گودرزی]

از شانه هایت شروع کنم
برسم به دست هایت !
یا از دست هایت بروم بالا ؟
یک وقت نگاهم نکنی !
دستپاچه میشوم
لبانت را میبوسم...

 

[آقای گودرزی]

پیراهن نگاه مرا مکش از پشت
که بر می گردم
و بی خیال عزیزهای مصری و یعقوب های چشم به راه
چنان به خود می فشارمت
که هفتاد و هفت سال تمام
باران ببارد و گندم درو کنیم..!