نقد و بررسی بازی بررسی بازی Devotion

[#AMIR#]

همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، با انجام دادن یک سری کارها و حل کردن یک سری معما، داستان بازی جلو می‌رود و با محیط و اتفاقات آن بیشتر آشنا می‌شوید. معماهای بازی، نه خیلی چالشی هستند که سختی‌شان شما را از بازی زده کند و نه خیلی ساده هستند که حوصله‌تان را سر ببرد؛ این معماها بیشتر به اسراری شبیه هستند که طی پیشروی در داستان بازی و با پیدا کردن مواردی که به آن‌ها مرتبط هستند، رازشان برملا می‌شود و بازی با تغییر دادن محیط، شرایط پیشروی و قدم گذاشتن در مسیر پایان داستان را برای شما آماده می‌کند. کنترل بازی و دسترسی‌هایی که به بازیکن داده می‌شود، پیچیدگی خاصی ندارد و بازیکن خیلی زود آن‌ها را فرا می‌گیرد.

 

[#AMIR#]

بازی از ابتدا تا پایان، علاوه‌بر موارد داستانی، در زمینه‌ی گرافیکی هم شما را غافل‌گیر خواهد کرد و هر لحظه باید منتظر دیدن صحنه‌هایی جدید و غافلگیرکننده باشید
حرکت در جهات مختلف، کوله‌پشتی و فهرست کاغذهایی که در بازی پیدا می‌کنید، تمامی مکانیزم‌هایی هستند که برای کنترل بازی در دسترس بازیکن قرار داده می‌شوند و آشنایی با آن‌ها خیلی ساده و روتین است؛ مکانیک‌هایی که تمامی‌شان در خدمت داستان‌سرایی بازی هستند و حتی کند بودن حرکت کاراکتر شما در محیط بازی مخصوصا زمانی‌که در محیط‌های تاریک پیشروی می‌کنید، با صدای قدم‌هایش که در سکوت جنون‌آمیز فضای بازی می‌پیچد، ترکیب می‌شود و شما را در اتمسفر بازی ذوب می‌کند.

 

[#AMIR#]

 

[#AMIR#]

صحبت از محیط بازی شد و باید به تنوع محیط‌ها نیز اشاره کرد. بازی با وجود اینکه در بخش‌های آغازینش در یکی از واحدهای یک ساختمان بزرگ جریان دارد، با پیشروی در داستان و تغییراتی که در دکوراسیون این خانه ایجاد می‌کند، مانع ایجاد یک‌نواحتی دیداری می‌شود و در مراحل پایانی بازی، از ورود به جهانی پر زرق و برق در یک کتاب داستان گرفته تا لوکیشن‌های پایانی، همه تنوع محیطی بالای بازی را یادآور می‌شوند و باید سازنده‌ی تایوانی بازی را بابت این مورد و صد البته دیگر مواردی که در بازی شاهدشان هستیم، تحسین بکنیم.

 

[#AMIR#]

در یک بازی ترسناک ایجاد حس تنهایی، بی‌دفاعی و ناامنی از اهمیت شدیدا بالایی برخوردار است و از آن‌جایی که گوش‌ها و چشم‌های ما اولین دریچه‌ها برای خو گرفتن با جهان یک اثر ترسناک هستند، صداگذاری مناسب و ارائه‌ی جلوه‌های بصری با کیفیت در اتمسفرسازی و ایجاد ترس و دلهره از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند.

 

[#AMIR#]

 

[#AMIR#]

ابتدا سراغ صداگذاری و موسیقی بازی برویم. ساخته‌ی جدید استودیو تایوانی Red Candle Games در زمینه‌ی ارائه‌ی تجربه‌ای گیرا و کامل از نظر صوتی، مثل گیم‌پلی و داستان، سنگ‌ِ تمام گذاشته و به این قسمت از بازی هم نمی‌توان ایراد و خرده‌ای کوچک وارد کرد. بازی برای اینکه در فاز صداگذاری، ترس را در مخاطب خود رخنه کند، از سکوت مطلق محیط‌ها کمک می‌گیرد و با صداگذاری عالی اشیاء و موجودات حاضر در محیط، بازیکن را می‌ترساند؛ از صدای جوشیدن یک کتری گرفته تا صدای کوبیده شدن ناگهانی یک در، طنین رگبار باران و «هوهو» کردن‌های وزش باد و ضرباتی که به پنجره‌ها می‌زند، همه برای ایجاد حس تنهایی، ناامنی و ترس بسیج شده‌اند و به بهترین شکل ممکن، وظیفه‌شان را انجام می‌دهند.

 

[#AMIR#]

در خصوص جلوه‌های گرافیکی هم استودیو «رد کندل گیمز» عملکردی خوب و قابل قبول را از خود برجای گذاشته است. طراحی محیط‌های بازی همراه‌با نورپردازی‌ها و جزئیات به کار رفته در آن‌ها، عالی است. بازی در ادامه‌ی کار، جلوه‌های گرافیکی جدیدی را پیشِ روی مخاطبش می‌گذارد و در هیچ ثانیه‌ای برای کاربرش تکراری نمی‌شود. طراحی هنری و تکنیکی جلوه‌های بصری درخشان و باکیفیت است اما تنها ایرادی که می‌توان از لحاظ فنی به آن گرفت، دیر لود شدن بافت‌ها و لودینگ‌های طولانی هنگام گشودن در‌ها در دومین چپتر از بازی است که واقعا بازیکن را آزار خواهد داد. به جز این مورد، بازی در زمینه‌ی گرافیک هم بی‌نقص است.

 

[#AMIR#]

در پایان و برای نتیجه‌گیری باید گفت که بازی Devotion، از برخی جهات، یک قدم رو به جلو برای بازی‌های ترسناک/اول‌شخص مدرنی همچون P.T، Layers of Fear و OutLast است و با ارائه‌ی داستانی قدرتمند، اتمسفری غلیظ و گیرا درکنار جلوه‌های صوتی/بصری درخشان، بازیکنانش را در خود ذوب می‌کند و با وجود سنگین بودن فضا و حجم بالای ترس موجود در بازی، او را با اشتیاق فراوان تا پایان این سفر ۴ یا ۵ ساعته همراه خواهد کرد. تجربه‌ی این بازی را به‌سادگی می‌توان به هواداران سبک وحشت روان‌شناسانه و کسانی که دل‌شان برای ترسیدن در کوچه پس کوچه‌های سایلنت‌هیل و محیط‌هایی از ان دست لک زده است ،شدیدا توصیه کرد.
این بازی روی پلتفرم پی سی بررسی شده است