ما تمام خود را خرج کسی کردیم
که حتی یک سطر از عاشقانه هایمان را هم نفهمید،
تمامِ احساسمان پایِ کسی هدر شد
که حتی نفهمید برای ما همه کس است،
زندگیِ مان را گُذاشتیم پای حرف هایی
که فهمیده نشُدند
پایِ عشقی که فقط نامش "عشق" بود؛
به گُمانم عشق به چیزی فراتر از دوست داشتن
و دوست داشته شدن نیاز دارد؛
شاید چیزی شبیه فهمیده شدن ...
دلتنگی هایتان را تایپ نکنید...
دلتنگی هایتان را با پروفایل های تلخ فریاد نزنید...
"کسی"که نمی خواهد شما را بفهمد به پروفایل های غمگینتان هم توجهی نمی کند و نمی خواند و نمی بیند!
دلتنگی تان را قدم بزنید...
آرااام آرااام...
دلتنگی تان را بغض نکنید...
اشک بریزید!
دلتنگی تان قیچی نشود بین انبوه موهایتان...
سیگار نشود بین لب هایتان...
دلتنگی را باید بیدار بود...
مرور کرد...
دیوانه وار خندید و اشک ریخت!
تو می مانی...
و دلی آرام و جای خالی "او"که نیست!
مانند جای خالی ابری سیاه و بارانی...!
دلتنگی ها،روزی،آبی می شوند!