شاعر‌پارسی اشعارمهرداداوستا

[Arsin]

وفا نكردي و كردم، خطا نديدي و ديدم
شكستي و نشكستم، بُريدي و نبريدم
اگر ز خلق ملامت، و گر ز كرده ندامت
كشيدم از تو كشيدم، شنيدم از تو شنيدم
كي ام، شكوفه اشكي كه در هواي تو هر شب
ز چشم ناله شكفتم، به روي شكوه دويدم
مرا نصيب غم آمد، به شادي همه عالم
چرا كه از همه عالم، محبت تو گزيدم
چو شمع خنده نكردي، مگر به روز سياهم
چو بخت جلوه نكردي، مگر ز موي سپيدم
بجز وفا و عنايت، نماند در همه عالم
ندامتي كه نبردم، ملامتي كه نديدم
نبود از تو گريزي چنين كه بار غم دل
ز دست شكوه گرفتم، بدوش ناله كشيدم
جواني ام به سمند شتاب مي شد و از پي
چو گرد در قدم او، دويدم و نرسيدم
به روي بخت ز ديده، ز چهر عمر به گردون
گهي چو اشك نشستم، گهي چو رنگ پريدم
وفا نكردي و كردم، بسر نبردي و بردم
ثبات عهد مرا ديدي...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arsin]

با من بگو تا کیستی, مهری؟ بگو, ماهی؟ بگو
خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو، آهی؟ بگو
راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن
دیگر بگو از جان من, جانا چه می‌خواهی؟ بگو
گیرم نمی‌گیری دگر, زآشفته ی عشقت خبر
بر حال من گاهی نگر, با من سخن گاهی بگو
ای گل پی هر خس مرو, در خلوت هر کس مرو
گویی که دانم, پس مرو، گر آگه از راهی بگو
غمخوار دل ای مه نیی, از درد من آگه نیی
ولله نیی, بالله نیی, از دردم آگاهی بگو ؟
بر خلوت دل سرزده یک شب درآ ساغر زده
آخر نگویی سرزده, از من چه کوتاهی بگو؟
من عاشق تنهایی‌ام سرگشته شیدایی‌ام
دیوانه‌ای رسوایی‌ام, تو هرچه می‌خواهی بگو

 

[Arsin]

بازآ كه چون برگ خزانم رخ زردی‌‌ست
با یاد تو دم ساز دل من دم سردی‌ست
گر رو به تو آورده‌ام از روی نیازی‌‌ست
ور دردسری می‌دهمت از سر دردی‌ست
از راهروان سفر عشق درین دشت
گلگونه سرشكیست اگر راهنوردى ست
در عرصه اندیشه من با كه توان گفت
سرگشته چه فریادی و خونین چه نبردى ست
غمخوار به جز درد و وفادار به جز درد
جز درد كه دانست كه این مرد چه مردی است
از درد سخن گفتن و از درد شنیدن
با مردم بیدرد ندانی كه چه دردی است؟
چون جام شفق موج زند خون به دل من
با این همه دور از تو مرا چهره زردی است

 

[Arsin]

چون برآرم ز دل سوخته آوا من
زار نالم که دریغا ، که دریغا من
خود ندانم که مرا وایه بود یا نی
کس نپرسید که دارم چه تمنا من
گاه ز آوارگی و درد همی گردم
گردبادی یله در دامن صحرا من
گه فرو می برم از اندُه و نومیدی
سر به زیر پر اندیشه چو عنقا من
یا به کردار یکی نالهّ سرگردان
می سپارم ره این گمشده بیدا من
باز واپس نگرم خسته و فرسوده
سایه ای بینم ، همراه شده با من
تا ز جان من فرسوده چه می خواهد
این به خون برده ، بدین خیرگی ام دامن!؟
زی کجا پویی و آهنگِ که را داری
ها من -ای سایهّ سرگشتهّ من- ها من!؟
کیستم ؟ خسته نگاهی همه نومیدی
باز نایافته اسرار جهان را من
بر لبی پرسشی آسیمه سرم، و آن گاه
بازنشنیده بجز پاسخ بی جا من
باز با شهپر اندیشه برافرازم
بال بر کنگرهّ گنبد مینا من
باز با کشّی و تابندگی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

ای پرده دار آتشِ غم! هر نفس بسوز

یک عمر بس نبود تو را، زین سپس بسوز


با آرزوی خنده گل در بهار عمر

ای مرغ پرشکسته! به کنج قفس بسوز


می‌سوختی به حسرت و دیدی که عاقبت

بر حال تو نسوخت دل هیچ کس؟ بسوز


چون غنچه باش پردگی درد خویشتن

زین غم که نیستت به گلی دسترس بسوز


یک عمر همچو شمع همه شب گریستی

یعنی هوای سوختنت هست، پس بسوز


هر گوشه‌ای ز دامن آه سفر فتاد

در دست ناله‌ای، دگر ای هم نفس! بسوز

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

با کاروان تا ماه من محمل به محمل می‌رود

سرگشته از پی آه من، منزل به منزل می‌رود


اشکم به دامان می‌رود، آهم به کیهان می‌رود

دل از بر جان می‌رود، جان از پی دل می‌رود


محمل نشین ماه من، دلدار دلخواه من

از بخت گمراه من، رفت از برم ماه من


تا کی بگردد حکم ستاره، بینم به کامش شاید دوباره

با من بگویید ای ریگ صحرا، با من بگویید ای سنگ خارا، کین ره ندارد غم را کناره


از داغت ای آیینه خون می‌جوشد از مینای دل

جان می‌طراود همچو می، از چشم خون پالای دل


شب می‌خرامد بی طرب، دل می‌تپد با تاب و تب

اینک نوای پای شب، آنک نوای پای دل


ای دلبر عشوه گر، دلدار شیرین شکر

از بزم یاران سفر، کردی چرا بی‌خبر


ما را نهادی، بی ما دریغا

تا چون سرآید، هجر تو بر ما


ای زاهل غافل، مرغ خوش آوا

درمان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

زین فلکی بزمگه مشتری

هفت سراپرده نیلوفری


زین دو افق سیرِ فلق تا شفق

قافله باختری ـ خاوری


زین دو برآورده به اوج سپهر

زین دو فروهشته به قعر ثری


زین به گهر بافته دلفریب

دیبهِ رومی، قصب ششتری


هست یکی قصر شگفتی فزای

برتر از این بر شده چنبری


یابی آراسته و پرنگار

کاخی چون کارگه آزری


...


عشق، هنر، مهر، سخن، زندگی

اینْت همان شعر، همین شاعری


بشنوی از بوی گل آوای او

گر چو نسیمی به چمن بگذری


جلوه‌گر از خاطر روشنگرش

جام جم، آیینه اسکندری


بنگری از پرده سازش جمال

گر چو نوا راه به کویش بری


چهره نماید ز شکرخند دوست

گر که بدین پرده یکی بنگری


شادی عشاق از او در نوا

زخمه ناهید به خنیاگری


رای سخنور به سرود غزل

کلک عطارد به سخن‌گستری


شعر، همان شرم، کرشمه، عفاف

شعر،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

نه از دورفلک مهری،نه ازبزم جهان کامی

نه شمع هستی ام را از نسیم فتنه آرامی

به جانم راه زد هربار،دردی بر سر دردی

به راهم باز شد هرگام، دامی در پی دامی
...
نه جان را اشتیاقی بردل از عشق پری رویی

نه دل را آرزویی در سر از مهر دل آرامی

فراز آورد گشت آسمان، چاهی به هرچاهی

فرو گسترد دور زندگی، دامی به هر گامی

درود و آفرین تاکی؟ که پاسخ بشنوی هردم

دعایی را به نفرینی، سلامی را به دشنامی

متاب ای اختر برج سرافرازی بر آن مجلس

که گردد جام مهر و ماه او برکام خودکامی

من و زین پس به پاس دولت آزادگی، دوری

که دامن گیر آمد خاک کوی هر گل اندامی

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

وفا نکردی و کردم، خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم، بُریدی و نبریدم

اگر ز خلق ملامت، و گر ز کرده ندامت
کشیدم از تو کشیدم، شنیدم از تو شنیدم

کی ام، شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب
ز چشم ناله شکفتم، به روی شکوه دویدم

مرا نصیب غم آمد، به شادی همه عالم
چرا که از همه عالم، محبت تو گزیدم

چو شمع خنده نکردی، مگر به روز سیاهم
چو بخت جلوه نکردی، مگر ز موی سپیدم

بجز وفا و عنایت، نماند در همه عالم
ندامتی که نبردم، ملامتی که ندیدم

نبود از تو گریزی چنین که بار غم دل
ز دست شکوه گرفتم، بدوش ناله کشیدم

جوانی ام به سمند شتاب می شد و از پی
چو گرد در قدم او، دویدم و نرسیدم

به روی بخت ز دیده، ز چهر عمر به گردون
گهی چو اشک نشستم، گهی چو رنگ پریدم

وفا نکردی و کردم، بسر نبردی و بردم
ثبات عهد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.