عشق واقعی یه بار اتفاق میوفته و من اون یه بار رو عاشق شدم
ولی فکر کردن به این موضوع هم عذابم میده چه برسه بخوام به قلبم اونقدر اجازه پیشرفت بدم که عاشق هم بشه
به هیچ عنوان عاشق عشق کسی نخواهم شد که سر دو راهی
قرار بگیرم، آخه وقتی نگاه به عشق رفیقم میکنم
دلم واسشون وعشق بینشون غنج میره، عشقشون رو شعله ورتر میکنم که ذوب بشن باهم
فکر نکنم همچین شرایطی برام پیش بیاد اما اگر بیاد بستگی داره.
اگر اون طرف هم به رفیقم علاقه داشته باشه و حسشون دوطرفه باشه قطعاً و حتماً کنار میکشم و کمکشون میکنم تا یه رابطهی (همون رل یا حالا هرچیزی که مد نظرتونه) عالی باهم داشته باشن.
اگر اون طرف تو اون بازه که من بهش علاقمند شدم نه به من حسی داشته باشه نه رفیقم، میسپرمش به زمان تا ببینیم به کدوممون علاقه پیدا میکنه. ینی یجورایی میذارم زمان بگذره و انتخاب کنه خودش. (البته اگر قرار باشه اصلاً به یکی از ماها علاقمند بشه.)
و در نهایت، اگر مطمئن باشم که هیچ حسی به دوستم نداره و کلاً هم قرار نیست حسی داشته باشه یا به طریقی بفهمم که اون طرف هم به من حس داره؛ ممکنه یکم خودخواه بشم. ولی...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.