من وقتی به خطا و لغزش هایی که داشتم فکر میکنم زبونم که هیچ
فکرم هم لال میشه که بخوام در مورد کسی بدی بگم
و یا خودمو برتر ببینم
و خیلی وقتا که گناهام یادم میره قیافه میگیرم
هم واسه خودم هم بقیه
و ایقد روی این ظاهر ِ خوبِ فیک مُصِر هستم که باورم میشه خوبم و اون حالت خودشیفتگی پیش میاد
از حال و شخصیت واقعیمون غافل بشیم تمام زندگیمون سراب میشه
هم خودمونو فریب میدیم هم بقیه رو