مشاوره چرا باید قبل از حرف زدن حتما فکر کنید؟

[آقای گودرزی]

همه ما این کار را انجام داده ایم. لحظه‌ای که گروهی از کلمات از دهانمان بیرون می‌پرند بدون این که در مورد آن‌ها فکر کرده باشیم و بلافاصله پشیمانی خودش را به صورت سرخ شدن صورت و معذرت خواهی‌های مکرر نشان می‌دهد. کاش می‌توانستیم قبل از حرف زدن فکر کنیم! نباید این طور باشد و با کمی تمرین در واقع می‌توان جلوی این اتفاق‌ها را گرفت

 

[آقای گودرزی]

یا ما به یک زبان مشابه صحبت می‌کنیم؟

مادرم اخیرا پیامی برای من گذاشت تا برای مراقبت از پرنده هایش از من تشکر کند. او زیر آن را با عبارت LOL"" امضا کرده بود. در زبان من معنی این عبارت یعنی «بلند بخند» (Laugh Out Loud)! و در زبان او معنای آن می‌شود «با عشق فراوان» (Lots Of Love). شگفت انگیز است که ما می‌توانیم با هم صحبت کنیم.

زمانی که صحبت می‌کنیم، به حرف هایمان با کلمات و عباراتی که برایمان شخصی شده اند رنگ می‌بخشیم. ما این عبارت را از دوستان، خانواده یا حتی مطالب طنزی که در اینترنت می‌خوانیم یادگرفته ایم. این ترکیب کلمات، طبیعی جلوه می‌کند و ما از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

آیا من تنبل شده ام؟

زمانی که برای مدتی با کسی رابطه داشته باشید، دگرگونی عجیبی رخ می‌دهد. مردم تنبل‌تر می‌شوند به طوری که در هنگام صحبت کردن با همدیگر کمتر به احساسات و افکار طرف مقابل فکر می‌کنند. اشتباه نکنید! هیچ سوء نیتی در کار نیست؛ ما تنها با همدیگر وارد یک «محدوده‌ی راحتی» می‌شویم و می‌دانیم که طرف مقابل «متوجه منظور ما می‌شود.»

در این جا بخشی از یک متن روانشناسی را ذکر می‌کنم تا منظورم را روشن‌تر بیان کنم:

در روز‌های اول رابطه:

«عزیزم، نمی‌خواهم منظورم را اشتباه متوجه بشوی، اما متوجه شدم که مو‌های بالای سرت نازک شده اند. می‌دانم مرد‌ها روی از دست دادن موهایشان حساس هستند، اما نمی‌خواهم کس دیگری بدون این که تو انتظارش را داشته باشی، این حرف را به تو بزند و خجالت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

آیا واقعا حرفی برای زدن دارم؟

در زمان کودکی، مادربزرگم به من می‌گفت که «اگر حرف خوبی برای زدن نداری، پس هیچ حرفی نزن.» مادربزرگم تحمل شنیدن غیبت را نداشت، پس این حرفش کاملا منطقی به نظر می‌رسید. اما می‌توان این عبارت را بسط داد و آن را کمی اصلاح کرد. «اگر حرفی برای زدن نداری، پس هیچ حرفی نزن!»

در بسیاری از اوقات مردم تنها برای پر کردن «سکوت‌های ناخوشایند» صحبت می‌کنند؛ تنها برای این که باور دارند گفتن چیزی، یا هر چیزی، بهتر از این است که یک گوشه ساکت بنشینند. این حتی ممکن است برای بعضی از افراد باعث اضطراب و ناراحتی شود.

زمانی که شخص دیگری صحبت می‌کند،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

درستی هستم؟

یکی از متداول‌ترین انواع سوء تفاهم‌ها در هنگام صحبت عدم وجود «شاخص مرجع» است. گونه‌ای از کلی صحبت کردن بدون ذکر کلمات خاص. به عنوان مثال، به این دو عبارت ساده نگاه کنید: «می شود آن را به من بدهی؟» و «آن چیزی که آن جاست را به من بده!» چقدر از جملات مشابه این‌ها در صحبت‌های روزمره خود استفاده می‌کنید؟

شنونده از کجا باید منظور شما را متوجه شود؟ کسی که حرف شما را می‌شنود، شروع می‌کند و جا‌های خالی را با چیز‌هایی که ممکن است کاملا با منظور شما متفاوت باشد، پر می‌کند. شما به «نمک را به من بده» فکر می‌کنید، اما به جای آن فلفل به شما داده می‌شود. این می‌تواند باعث پریشان خاطر شدن شنونده شود و مهم‌تر از آن، باعث عدم درک و گاهی هم مشاجره می‌شود؛ بنابراین بهتر است قبل از حرف...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

من از چه کلماتی استفاده می‌کنم؟

کاملا مشخص است که کلمات و فعل‌هایی که ما استفاده می‌کنیم، یا نمی‌کنیم نشان دهنده‌ی محلی که در آن بزرگ شده ایم، تحصیلات، یا افکار و احساسات ما هستند. با کمی وضوح کمتر، ضمایری که استفاده می‌کنیم بینشی نسبت به احساسات ما در جملاتی که بیان کرده ایم ارائه می‌دهند. تحقیق «جیمز پنبیکر» در دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی به این نتیجه رسید که کلمات دستوری، نشانه‌های مهمی از وضعیت روان شناختی افراد هستند و نسبت به کلمات محتوایی اطلاعات بیشتری در خود دارند.

شروع یک جمله با «به نظر من...» نشان دهنده‌ی تمرکز بر خود به جای همدردی با شنونده است؛ در حالی که درخواست از گوینده برای توضیح بیشتر و واضح‌تر در مورد حرفی که می‌زند، نشان دهنده‌ی این است که شما به آن‌ها گوش می‌دهید و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

هست؟

قبل از حرف زدن، ما گاهی یک سناریو می‌سازیم که باعث می‌شود به گونه‌ای رفتار کنیم که ضرورتا وضعیت واقعی را منعکس نمی‌کند. کمی پیش، یکی از دوستانم به من قول داد در پروژه‌ای که من در حال کار روی آن بودم کمک بزرگی به من بکند. بعد از ملاقات اولیه و چند قول و قرار بزرگ، ما یک نقشه کشیدیم و شروع به اجرای آن کردیم. یک هفته و چند روز گذشت و من سعی کردم از دوستم بپرسم اوضاع چطور پیش می‌رود. بعد از پیام‌های صوتی و ایمیل‌های بی پاسخ و سکوت طولانی، یک هفته بعد دوباره سعی کردم و دوباره پاسخی دریافت نکردم.

من ناامید شده بودم و احساسی بیشتر از کمی ترس و خشم داشتم. آن...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.