حالِ بدِ موسیقی در خیابان های تهران

[آقای گودرزی]

جلوی مرکزهای تجاری، تالارها و پیاده‌روها، تنها یا گروهی ساز می‌زنند. اگر کارشان را خوب بلد باشند که عده زیادی دورشان جمع می‌شوند و معمولا کاور گیتارشان، پر است از اسکناس‌هایی که تماشاگرها در ازای موسیقی‌شان، آن‌تو می‌گذارند.

 

[آقای گودرزی]

جلوی مرکزهای تجاری، تالارها و پیاده‌روها، تنها یا گروهی ساز می‌زنند. اگر کارشان را خوب بلد باشند که عده زیادی دورشان جمع می‌شوند و معمولا کاور گیتارشان، پر است از اسکناس‌هایی که تماشاگرها در ازای موسیقی‌شان، آن‌تو می‌گذارند. بعضی‌هاشان، عشقِ موسیقی داشته‌اند و به‌خاطرش از شهرستانشان دل‌کنده و کوچیده‌اند به تهران؛ برای ساز زدن، کف خیابان…! رسمی قدیمی که از بزرگان موسیقی دنیا به جای مانده است. زمانی بی‌بی‌کینگ، سازش را برمی‌داشت و می‌رفت کنار خیابان می‌نشست و… احتمالا گیتار عزیزش را می‌گذاشته روی شکم گنده‌اش و با آن دست‌های جادویی و انگشتر طلا، مردم را با سیم‌های لوسی، ‌هاج‌وواج می‌گذاشته…!

[IMG alt="از بدررفتاری تا چلوکباب دولتی...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

بن‌بست اول

هر گوشه‌ای از این شهر بزرگ، هر پارک، بوستان و هر جای دنجی، استیجی محله‌ای و کوچک است؛ محلی برای نوجوان‌ها که معمولا دور هم جمع می‌شوند و به قول خودشان «رپ می‌کنند!» معمولا پاتوقشان، پر است از گرافیتی و نقاشی‌های عجیب و غریبی که نشان از حرف‌ها و اعتقادهاشان دارد! تصمیم گرفتم به شهرک اکباتان بروم؛ سراغ بچه‌هایی که استیج خودشان را دارند و طرفدارهایشان، دوست‌ها و بچه‌محله‌هاشان هستند.

از ایستگاه ارم سبزِ مترو، می‌زنم بیرون و از زیر پل می‌روم سمت شهرک… فاز یک… پرس‌وجو از آدم‌های شهرک اکباتان، می‌رساندم به فاز سوم شهرک. جایی که به گفته بسیاری از اکباتانی‌ها، پاتوق اصلی رپرهای شهرک است. حجم بتنی بزرگی که شبیه به یک موتورخانه است، جلویم سبز می‌شود. دیوار شرقی‌اش، شروع گرافیتی و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

بن‌بست دوم

چند وقتی است که مدیران بازار چارسو، طبقه ششم این مرکز فروش وسایل ارتباطی را در اختیار بچه‌هایی گذاشته‌اند که تا پیش از این در خیابان ساز می‌زدند. به گفته آن‌ها، روزهای پنج‌شنبه، طبقه ششم چارسو، کاملا در اختیار موزیسین‌هاست. فرصتی خوب و محترم از طرف این مجتمع – البته جدای از جنبه تبلیغاتی برای مجتمع و مغازه‌هایش – که در اختیار موزیسین‌ها قرار گرفته تا آن‌ها ‌بتوانند در کنار هم، برای مردم ساز بزنند و از طرفی، فضای خوبی هم برای رقابت، شکل بگیرد. پنج‌شنبه عصر وارد مجتمع می‌شوم و یک‌راست می‌روم طبقه ششم. سالنی سوت و کور… جز نگهبان و یک پیانوی سفید، هیچ‌چیز دیگری در سالن نیست.

هیچ‌کدام از چیزهایی که در مورد مجتمع، روزهای پنج‌شنبه، موزیسین‌های خیابانی و اجرای زنده، شنیده بودم،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آقای گودرزی]

گپ‌وگفت با بردیا تقی‌پور که خیابان‌ ونک را به تمام خیابان‌های دنیا ترجیح می‌دهد

«زرد یواش» به موسیقی خیابانی ضربه زد

 

[آقای گودرزی]

مشکل موسیقی خیابانی چیست؟

فضای موسیقی در ایران امنیتی است: این فضا بی‌دلیل باعث بزرگ شدن خواننده‌هایی شده است که ربطی با سیاست ندارند. مگر می‌شود یک خالتور که تمام انگیزه و هدفش رقصاندن مخاطب است، تبدیل به معترضی سیاسی شود؟ یا نوازنده‌ای که تمام دغدغه‌اش پول درآوردن از خیابان‌هاست، بدل به یک مبارز شود؟ این فضا همه را یکی کرده و شما نمی‌توانید ترش و شیرین را تشخیص دهید. یعنی معلوم نیست کی برای خیابان غم می‌خورد و کی نه…

 

[آقای گودرزی]

یعنی برای آن‌هایی که توی خیابان ساز می‌زنند، امنیت ندارند؟

فضای خطرناک خیابان همیشه با نهایت زور با بچه‌های خیابان برخورد کرده است. بارها تنبیه بدنی شدیم که ساز نزنیم. آخرین بار چهار سال پیش این اتفاق برایمان افتاد. به معنای واقعی زد و خورد کردیم: آن‌ها زدند و من خوردم! حتی گیتارم را با چاقو سوراخ کردند. اما این تهدیدها همیشه جواب عکس داد و سرسخت‌تر کارم را دنبال کردم. شاید یکی از دلایلی که ایران را ترک کردم، همین بود.

 

[آقای گودرزی]

ویدیویی از بچه‌‌های «زرد یواش» منتشر شد که یکی دو نفر با فحش‌های چیزدار حسابی از خجالتشان درمی‌آیند…

در مورد بچه‌های «زرد یواش»؛ خب ما خوب همدیگر را می‌شناسیم. نه‌تنها من، که تمام بچه‌های قدیمی‌تر خیابان گروه «زرد یواش» را می‌شناسند. ویدیویی که از آن‌ها منتشر شد، متعلق به چند سال پیش است و انتشار آن برای خروجشان از ایران بود. متاسفانه بچه‌های این گروه به بچه‌های خیابان ضربه‌های زیادی زدند. آن‌ها برای گرفتن یک لوکیشن دوستانشان را می‌فروختند! یکی از عوامل اصلی‌ای که امروز باعث لطمه‌ خوردن بچه‌ها شدند، همین گروه بود. کافی است از آن‌هایی که الان توی خیابان‌های تهران ساز می‌زنند، در موردشان بپرسید.

 

[آقای گودرزی]

منکر بدرفتاری با بچه‌های زرد یواش که نمی‌شوی؟!

نه، اما ماموران با ما رفتار بدتری داشتند. شاید بعضی از آن‌ها محترمانه می‌‎خواستند که ما آن لحظه آن‌جا نباشیم و جمع کنیم برویم، اما در کل حرفشان یکی بود؛ جمع کنید بروید. این نشان می‌داد که خصومت شخصی در میان نیست و بچه‌های خیابان و هنر خیابانی مشکل اصلی است. وقتی با بدرفتاری سراغ بچه‌های پلاک 60 می‌روند، یا عده‌ای خودسر ما را در تجریش تهدید می‌کنند، توقع دارید بمانیم و ادامه بدهیم؟

 

[آقای گودرزی]

فکر می‌کنی مشکل از کجاست؟

به نظرم موزیک خیابانی به‌خاطر این‌که مردم را جمع می‌کند و باعث شکل گرفتن اتمسفری شاد از توده واقعی مردم می‌شود، مشکل‌ساز است! یادم است چند سال قبل توی سعادت‌آباد اجرا داشتیم و بیش از هزار نفر جمع شده بودند… شاید مشکل ماجرا همین‌جاست.